Lobato en Esperanto – 07

Hans Staden

Ĉapitroj 11 kaj 12

Tradukis Jorge Teles

 

11 – La senkora franco

         Iun tagon sovaĝulo venas en la kabanon de Hans, kriante:

         – La franca piprokomercisto estas ĉi tie; ni kontrolu ĉu vi estas el lia sama raso aŭ ne.

         La kompatinda artileriisto radiis pro ĝojo. Estis kristano, kiu venis renkonte al li kaj kiu savos lin. Do li rapide iris antaŭ la juĝisto, kiu venis antaŭ li kvazaŭ el la ĉielo.

         Ĉi renkontiĝo, miaj infanoj, estas la plej kortuŝa sceno de ĉi tragedio. Tiu kiu ĝin havas en la imagopovo, tiu neniam forgesas ĝin.

         La sovaĝuloj kondukis lin al la ĉeesto de la franco, nuda kiel li ĉiam restadis, kun nura tolaĵo sur la ŝultroj.

         La piprokomercisto parolis al li france. Hans, kiu ne bone sciis tiun lingvon, balbutis kelkajn vortojn. La monstro tiam turnis sin al la sovaĝuloj kaj diris al ili en la lingvo de la tero:

         – Li estas aŭtenta portugalo, mia kaj via malamiko. Mortigu lin kaj formanĝu! Continue lendo “Lobato en Esperanto – 07”

Visitas: 303

Lobato en Esperanto – 07

Hans Staden

Ĉapitroj 9 kaj 10

Tradukis Jorge Teles

 

09 – Iro al la Indiana Vilaĝo

         Hans estis kaptata – daŭrigis sinjorino Benta – ĉirkaŭ la kvara posttagmeze, kaj ĉar la Indiana Vilaĝo estis malproksime, la Tupinambaoj decidis dormi sur insuleto. Ili saltis el la kanuoj kaj metis ilin sur la sablaro.

         La kompatinda artileriisto estis en mizera stato; krom vidi nenion, ĉar lia vizaĝo estis kovrata de sango, li ne sukcesis moviĝi pro la vundo ĉe la kruro. Do li kuŝiĝis sur la sablo dum la indianoj prepariĝis lokon por dormo. En tiu grandega aflikto, li komencis preĝi psalmon, kun la okuloj en larmoj. Vidante lin en tiu stato, la indianoj mokis lin.

         – Vidu kiel li ploras! Aŭskultu, kiel li lamentas!

         Ĝenerale, en identaj situacioj la indianaj kaptitoj montris grandan arogantecon kaj profundan malestimon por la vivo; ili alfrontis siajn murdintojn kaj minacadis ilin per la venĝo de amikoj kaj parencoj. La blankuloj tamen ĝenerale kliniĝis, ploradis kaj petadis kompaton.

         La Tupinambaoj ekbruligis fajrojn kaj metis la kaptiton en hamako starigita inter du arboj. Ili ligis la finaĵojn de la ŝnuroj al kelkaj branĉoj por malpermesi la fuĝon de Hans. Poste ili komforte instaliĝis ĉirkaŭe, ekkriante kun ironio:

         – “Ŝe remimbaba inde’ “. – Vi estas nia dorlotbesto. Continue lendo “Lobato en Esperanto – 07”

Visitas: 338

Lobato en Esperanto – 07

Hans Staden

Ĉapitroj 7 kaj 8

Tradukis Jorge Teles

 

07 – La Fortikaĵo de Bertioga

         Hans Staden loĝis en San-Vicento, portugala kolonio sur insulo tre proksima al la marbordo kaj kiu havis du setlejojn: San-Vicento, nomata de la indianoj Ipanemo (aĉa akvo), kaj alia nomata Engŭagŭasuo (granda pistujo). Sur la insulo estis ankaŭ pluraj sukerfabrikoj.

         La indianoj en tiu regiono estis la Tupinikenoj, kies domajnoj estis limigitaj en la sudo per la tero de la Kariĵooj, kaj en la nordo de la Tupinambaooj, ambaŭ malamikaj triboj.

         La Tupinambaoj malamis la portugalojn pro tio ke ili kuniĝis kun la Tupinikenoj. Bertioga (loko de la fiŝo mugilo – familio: mugiledoj) estis kvin mejlojn de San-Vicento. Ĉar ekzistis kanalo kun facila eniro por la indianaj kanuoj, grupo de mestizoj kie tie loĝadis, komencis konstrui fortreson. Tiele ili protektus la kulturejojn de sukerkano kiuj komencis formiĝi en la ĉirkaŭaĵoj kontraŭ la atakoj de tiuj indianoj.

         – Kio estas mestizo? Continue lendo “Lobato en Esperanto – 07”

Visitas: 252