jorge teles – Página: 23

22/12/2013

apolono kaj hiakinto, 8

apolono kaj hiakinto, 8.

Mi kredas ke hans nenion rimarkis. Li ne suspektis kiam mi diris ke ni lasu luison tie supre. Kiam mi reiris tie, li jam ne plu estis. Oni postulas la morton de la malliberuloj. Tiu monstro devus esti la unua por morti, je plej violenta morto. Aŭ, kiu scias?, eble forlasi lin por poste kaj poste kaj li putros en la hororo de tiu atendado. Mi ne plu povas gvati ilin. Malbenita hans! Kial la sekretaj pordoj estas fermitaj? Mi ne rimarkis tion. Mi kredas ke antaŭ kelka tempo mi fermis ilin, mi ne plu memoras pro kio. Ĉu ne pli bone se ni lasas ilin malfermitaj? Por iu krizo… Vi pravas, hans, morgaŭ mi faros tion. Morgaŭ mi ankaŭ devos decidi pri la malliberuloj. Hans opinias ke sep pendumadoj kaj festo feliĉigos la popolaĉon. Mi volus savi tiun por pli malfrue. Mi pensas ke li faris ion al luis’, estis indicoj de fingroj kiuj premis lian braketon, kion li intencis fari? Li vekiĝis ĝuste kiam mi forlasis la ĉelon, tiu porko! Mi bezonas paroli al li, sed kiel mi scios, ĉu li jam estis vekiĝinta kiam mi lin kisis? Kial li kriis ne? Ĉu eble li sentis mian buŝon sur lia ventro? Aŭ eble li estis ĵus vekiĝinta kaj memoris pri la malliberulo? Li aspektis kiel skulptaĵo el karno, neniu artisto prilaboros tiel altvaloran lignon. Mi pensas ke mi ne devas mortigi lin. Mi bezonas trovi manieron, por lasi la sekretajn pasejojn malfermitaj. Se Hans nenion scius!… Li ne bone komprenis, kiam mi transdonis al li la regadon de la kastelo. Mi ankoraŭ estas tre konfuzita, hans, mi fordonos min tute al studado de iuj manuskriptoj, por iomete trankviliĝi. Mi ne scias ĉu vi komprenas. Certe, ke mi komprenas. Mi volas iri al la monaĥejo de la tilioj, la pastro diris al mi, ke oni ĵus trovis riĉan kvanton da legendoj kaj kanzonoj de la pilgrimantoj. Sed mi nur vojaĝos venontsemajne. Do, ni devas organizi la vojaĝon. Mi kredas ke hans suspektas pri nenio, kontraŭe, li ne estus tiel trankvila rilate min. Ne, hans, mi prenos nur unu serviston, mi volas rapide atingi la monaĥejon, vi scias, nun ne plu estas danĝero kiam oni transiras laŭ la interkrutejoj. Ĉi tiu estas la sola maniero por ke mi ne riskos, la ĉeesto de luis’ perturbas min. Resti for de li dum kelka tempo. Mi ne scias, kio okazos al mi se hans suspektus… Mi kredas, hans, ke unu tago sufiĉos por la vojaĝo. Mi bezonas esti for de li, mi terure timas lian ĉeeston. Hans devas scii nenion. Ĉu eble luis’ akceptus iri kun mi? Mi irus kun luis’ kaj la servisto restus ĉi tie. Ŝi ankoraŭ dormas, ĉu mi vekus ŝin, se mi stariĝu kaj foriru por iri al la biblioteko? Ne, ĉi ideo estas freneza!, se mi forlasas la kastelon por esti for de luis’!, kiel mi povas pensi pri konduki lin? Tio estas terura! Ankaŭ ŝi, certe, nenion suspektas…
Continue lendo

15/12/2013

apolo e jacinto, 8

apolo e jacinto, 8.

Acho que hans não percebeu nada. Não desconfiou quando pedi pra deixá-lo lá em cima. Quando voltei lá, ele já tinha descido. Estão exigindo a morte dos prisioneiros. Aquele monstro deve ser o primeiro a morrer, de morte mais violenta. Ou, quem sabe?, deixo-o pra depois e depois e ele vai apodrecer no horror dessa espera. Não poderei mais vigiá-los. Maldito hans! Por que as portas secretas estão todas fechadas? Não tinha reparado nisto. Acho que há algum tempo as fechei, nem mais me lembro por quê. Não seria bom deixá-las abertas? Para alguma emergência… Tem razão, hans, cuidarei disso amanhã. Amanhã também devo resolver sobre os prisioneiros. Hans acha que sete forcas e uma festa deixarão o povão feliz. Queria conservar aquele pra depois. Acho que ele fez algo a luis, havia marca de dedos que apertaram seu bracinho, que será que queria fazer? Acordou exatamente quando saí da cela, aquele porco! Preciso falar com ele mas como vou saber se estava ou não acordado quando o beijei? Por que ele gritou não? Terá sentido minha boca na sua barriga? Ou será que acabava de acordar e se lembrou do prisioneiro? Parecia uma escultura de carne, nenhum artista vai trabalhar madeira tão preciosa. Acho que não devo matá-lo. Tenho que descobrir um jeito de manter as passagens secretas. Se hans não soubesse de nada! Ele achou esquisito quando lhe entreguei o poder do castelo. Estou ainda muito perturbado, hans, quero me dedicar a estudar uns manuscritos, pra me tranquilizar um pouco. Não sei se entende. Claro que entendo… Quero ir ao mosteiro das tílias, o padre me disse que recentemente foi encontrado um rico material com lendas e canções dos peregrinos. Mas só viajarei na próxima semana. Precisamos organizar a viagem, então. Acho que hans não desconfia de nada, se não, não estaria tão tranquilo comigo. Não, hans, só levarei um criado, quero chegar depressa ao mosteiro, você sabe, agora não corremos perigo ao atravessar o desfiladeiro. Esta é a única maneira de eu não correr riscos, a presença de luis me perturba. Ficar longe dele, por algum tempo. Não sei o que seria de mim se hans desconfiasse… penso, hans, que um dia de viagem é suficiente. Preciso ficar longe dele, tenho um medo terrível de sua presença. Hans não pode saber de nada. Será que luis aceitaria ir comigo? Eu levaria luis e deixaria aqui o criado. Ela ainda dorme, será que acordaria se eu subisse e ficasse na biblioteca? Não, essa idéia é insana!, se me afasto do castelo para ficar longe de luis!, como posso pensar em levá-lo? Isto é horrível! Ela também, com certeza, não desconfia de nada…
Continue lendo

08/12/2013

apolono kaj hiakinto. 7

apolono kaj hiakinto, 7.

teofilo malsupreniris kaj vizitis la malliberejon.

Mi konas ĉi gardiston. Ah!, estas la lanculo, ŝajnigante ke li ne rigardas ŝveliĝintan kvanton da kunpremitaj karnoj. ĉinokte, kiu estos ĉi tie en via posteno?

ni mem, sinjoro. je la unua horo okazos la interŝanĝo de la gardostarantoj.

ĉi tien venos pastro. ne faru demandojn. li prezentos ĉi tiun ringon, bone vidu mian blazonon, certe vi konas ĝin, kaj li venos por preni la konfeson de la malliberuloj. eble ankaŭ venos lia helpanto. vi devos sekvi ilin ĝis la ĉeloj.

kaj rapide foriris. luis’ atendadis en la biblioteko.

ĉu vi prenis ĝin?

estas ĉi tie.

hm!, hm! vere laŭ mia mezuro. la kapuĉo kaŝos mian vizaĝon. ĉu vi volas iri?

luis’ ne respondis. post iom da tempo, li malsupreniris. jam estis mallume, kiam li revenis kun fruktoj kaj fromaĝo. teofilo manĝis ion, stariĝis ĉe la fenestro kaj atendis iom.

ĉu vi volas iri? li ripetis.

mi ne scias.

estu kuraĝa; tenante lin je la ŝultroj. nenio okazos al ni. Liaj karnoj ankoraŭ estas dolĉaj. Kia stranga rideto! Eskapis de li la brilo de la rigardo. ĉu ni iru?

jes. ĉu mi estas via helpanto?, do. kun voĉo timema kaj malkuraĝa.

vi silentos la tutan tempon. mi nur volas koni ilin pli bone.
Continue lendo