ŜAFIDETO, ŜAFIDEGO (carneirinho, carneirão)
Infanetoj estas ni
kaj ni kantas kun fervor’,
je ĉi horo de feliĉo
venas ni por la ador’.
Ŝafideto, ŝafideg’
kun la lan’ el fajna or’,
de tre longe ĉiuj kantas
ĉi kanzonon kun honor’.
Ŝafideto, ŝafidego, dego, dego,
La ĉielon nun rigardu, gardu, gardu,
Ĉar ordonas reĝa Dio, Dio, Dio,
Ĉiuj ni sidiĝu nun.
Ŝafideto, ŝafidego, dego, dego,
La ĉielon nun rigardu, gardu, gardu,
Ĉar ordonas reĝa Dio, Dio, Dio,
Ĉiuj ni stariĝu nun.
Ŝafideto, ŝafidego, dego, dego,
La ĉielon nun rigardu, gardu, gardu,
Ĉar ordonas reĝa Dio, Dio, Dio,
Ĉiuj surgenue nun.
(canta jorge teles)
Nota: Tenho a impressão de que a maioria dos brasileiros não conhece a primeira estrofe desta canção. Prova disso, é que não encontrei indicação alguma quando, procurando na internet sobre “carneirinho, carneirão, cabecinha de algodão”, nada encontrei. Minha memória não costuma me trair, ainda mais quando se trata de coisas da infância. Por isso, resolvi apresentar o texto integral da canção, na versão que conheci, no Rio de Janeiro.
Pequeninos somos nós,
nossa vida é cantar;
nesta hora de alegria
nós viemos te adorar
carneirinho, carneirão,
cabecinha de algodão.
Era assim que antigamente
se cantava esta canção.
Carneirinho, carneirão, neirão, neirão,
olhai pro céu, olhai pro chão, pro chão, pro chão,
manda El Rei, Nosso Senhor, Senhor, Senhor,
para todos se sentar (sic).
… para todos se levantar.
…para todos se ajoelhar.