Categoria: Lobato en Esperanto

Fabloj

Fabloj 71, 72, 73, 74 kaj 75 (lasta)

 Tradukis Jorge Teles

 

71 – Pli granda katastrofo

         – La suno edziĝos! – anoncis la klaĉema birdo Pitango.

         – Vivuoj al la suno!

         – Ĉu vivuoj? – kriis la ranoj timigitaj. – Ne diru tion, je Dio … Ununura suno jam ĝenas nin. La marĉoj sekiĝas kaj kelkfoje preskaŭ nin mortigas pro soifo. Kaj ĝi estas nur unu… Imagu nun, ke ĝi edziĝas kaj, krom sinjoro Suno, ni ankaŭ devos toleri sinjorinon Sunon kaj la etajn Sunidojn… Tio estos la plej granda malfeliĉo, ĉar nur la ŝtonoj kapablos elteni la furiozon de la fajreca familio. Continue lendo “Lobato en Esperanto – 06”

Fabloj

Fabloj 64, 65, 66, 67, 68, 69 kaj 70

 Tradukis Jorge Teles

 

64 – La kokino kun oraj ovoj

         Johano Malpacienca eltrovis en la korto kokinon, kiu demetis oran ovon. Sed nur unu  ĉiusemajne. Freneza pro ĝojo, li diris al la edzino:

         – Ni estas riĉaj! Ĉi kokino havas trezoron en la ovario. Mi mortigos ĝin kaj mi fariĝos la mastro de nia ĉirkaŭaĵo.

         – Kial mortigi ĝin, se konservante ĝin, vi ricevos oran ovon ĉiujn sep tagojn?

         – Ne estu mi, Johano Malpacienca! Ĉu vi volas, ke mi estu kontenta kun unu ovo ĉiu semanjno, kiam mi povos akiri multajn ovojn tujtuj? Continue lendo “Lobato en Esperanto – 06”

Fabloj

Fabloj 57, 58, 59, 60, 61, 62 kaj 63

 Tradukis Jorge Teles

 

57 – Sekreto de virino

         Ĉar Fidindina fanfaronis pri tio, ke ŝi estas diskreta, ŝia edzo decidis fari eksperimenton. Dum la nokto li vekis ŝin kun ektimigita mieno kaj diris:

         – Kia stranga fenomeno, Fidindina. Ĉu vi povas kompreni tion, ke mi ĵus demetis ovon?

         – Ĉu ovon? – ekkriis la virino, kun larĝiĝantaj okuloj.

         – Ĝuste tio, kion mi diris. Kaj jen ĝi, ankoraŭ varma. Sed aŭskultu bone: ĉi tio devas resti kiel sekreto inter ni. Vi scias, kia estas la mondo. Se la novaĵoj ĉirkaŭos, ĉiuj komencos moki min kaj fine ili donos al mi moknomon. Do, zorgu pri via lango. Neniam diru ion al iu ajn.

         La virino ĵuris sekreton kaj sciis konservi ĝin dum kelkaj horoj, dum estis nokto kaj ŝi havis neniun al kiu paroli. Sed tuj kiam tagiĝis, ŝi saltis el la lito kaj kuris serĉe de la najbarino Tereza. Continue lendo “Lobato en Esperanto – 06”