Categoria: La Naftoputo de la Vicgrafo

La Naftoputo de la Vicgrafo

Ĉapitroj 05 kaj 06

 

5 – Ankoraŭ la petrolo

         – Kie ni estis hieraŭ? –  demandis la granda geologiisto en la sekva instruo.

         – Vi parolis pri la morto de la putoj, – Peĉjo memoris.

         – Jes. Ĉio finiĝas en la mondo. La nafto-putoj, kiom ajn ili produktas, en ia momento komencas morti. Ili donas malpli, malpli, kaj fine ili devas esti forgesataj. La petrolo, kiu restas, ne valoras la laboron de pumpado. Sed la fakto pri tio, ke la putoj sekiĝas, ne signifas, ke la oleo-kampo formortas. Ĉi fakto ne signifas, ke ne plu ekzistas petrolo.

         – Kaj kiom multe produktas puto averaĝe? – volis scii Peĉjo.

         – Tio multe varias. Kelkaj komencas produkti nur litrojn ĉiutage. Aliaj donas milojn da tunoj. En 1934 la rusoj malfermiĝis proksime al Bakuo, puton kiu produktis pli ol 20.000 tunoj ĉiutage! Sed tre riĉaj putoj estas esceptoj. Tiuj, kiuj komenciĝas per 15 ĉiutagaj bareloj, jam meritas 10 poentojn, kaj putoj kun 100 bareloj estas bonegaj. Continue lendo “Lobato en Esperanto – 08”

La naftoputo de la Vicgrafo

 Ĉapitroj 03 kaj 04

  

3 – Kiel formiĝas la petrolo

         En la tria nokto, la Vicgrafo komencis sen la kutima klasika tuseto.         Emilja plendis:

         – Vi forgesis purigi la gorĝon, Vicgrafo.

         Por plaĉi ŝin, la granda geologiisto devis ŝajnigi ke li purigas la gorĝon – sed kiel puno li komencis la istruon per ĉi tiu demando:

         – Fraŭlino Emilja, klarigu al ni, kio estas hidrokarbonido.

         La ĝenulino ne ĝenis sin kaj respondis:

         – Estas etaj miksaĵoj de io nomata hidrogeno kaj io alia nomata karbono. La buletoj de unu kuniĝas al la buletoj de alia kaj formas metanon, butanon, propanom, kaj aliajn. Ili estas gasoj aŭ likvaĵoj kiuj facile vaporiĝas, kaj ĉiuj estas brulemaj.

         – Tio ĝustas. Sed la etaj buletoj havas sciencan nomon: la atomoj. Kaj kie estas ĉi tiuj hidrokarbonidoj, Peĉjo?

         – En maraj sedimentoj, precipe proksime al marbordoj, en landoj, kiuj iam estis maroj, aŭ ene de kontinentoj, en landoj kiuj ankaŭ estis maroj. Continue lendo “Lobato en Esperanto – 08”

LA NAFTOPUTO DE LA VICGRAFO

 Noto de la tradukinto: En ĉi libro, la Vicgrafo prezentas tro teknikajn instruojn, kun ripetataj detaloj, precipe pri geologio kaj biologio, kiuj probable estis nekonataj de la tiutempaj legantoj. La “instruoj” estas longaj kaj ne aktualaj. Lobato ofte ne reviziis siajn tekstojn, pro troa aktivado. Mi fortranĉis kelkajn partojn kaj adaptis.

 Enkonduko, ĉapitroj 01 kaj 02

  

Enkonduko

         Ricevinte la gazeton, Peĉjo sidiĝis sur la verando kun la piedoj sur la balustrado. Nazulino, kiu helpadis sinjorinon Benta ĉe la kudromaŝino, diris:

         – Avinjo, mi opinias, ke Peĉjo malbone agas. Li imitas la usonanojn kaj sidas kun la piedoj proksime al niaj vizaĝoj. Rimarku lian pozicion…

         Sinjorino Benta levis la okulvitrojn al la frunto kaj rigardis.               

         – Kelkaj saĝuloj diras, filino, ke kiam homo sidas kun la ekstremaĵoj je la sama nivelo, la sangocirkulado pliboniĝas, kaj la kapo pensas pli bone. Estas pro tio ke entreprenistoj en Usono emas niveligi piedojn kaj kapo, kiam ili havas gravan problemon por solvi. Aferoj pli bone funkcias, ili diras.

         – Ĉu tio estas vero?

         – La negocoj tie prosperas pli bone ol en iu ajn alia lando; ĉu tiu nivelado de la piedoj kun kapo kontribuas al tio, mi ne scias. Estas problemo por la fiziologiistoj.

         – Kio estas fiziologiisto? Continue lendo “Lobato en Esperanto – 08”