Lobato en Esperanto – 07

Hans Staden

Ĉapitroj 11 kaj 12

Tradukis Jorge Teles

 

11 – La senkora franco

         Iun tagon sovaĝulo venas en la kabanon de Hans, kriante:

         – La franca piprokomercisto estas ĉi tie; ni kontrolu ĉu vi estas el lia sama raso aŭ ne.

         La kompatinda artileriisto radiis pro ĝojo. Estis kristano, kiu venis renkonte al li kaj kiu savos lin. Do li rapide iris antaŭ la juĝisto, kiu venis antaŭ li kvazaŭ el la ĉielo.

         Ĉi renkontiĝo, miaj infanoj, estas la plej kortuŝa sceno de ĉi tragedio. Tiu kiu ĝin havas en la imagopovo, tiu neniam forgesas ĝin.

         La sovaĝuloj kondukis lin al la ĉeesto de la franco, nuda kiel li ĉiam restadis, kun nura tolaĵo sur la ŝultroj.

         La piprokomercisto parolis al li france. Hans, kiu ne bone sciis tiun lingvon, balbutis kelkajn vortojn. La monstro tiam turnis sin al la sovaĝuloj kaj diris al ili en la lingvo de la tero:

         – Li estas aŭtenta portugalo, mia kaj via malamiko. Mortigu lin kaj formanĝu! Continue lendo “Lobato en Esperanto – 07”

Monteiro Lobato

As aventuras de Hans Staden

 Capítulos 11 e 12

 

11 – O francês sem coração

         Um dia surge um selvagem pela cabana de Hans adentro, gritando:

         – Está cá o francês mercador de pimenta; vamos verificar se és da mesma raça dele ou não.

         O pobre artilheiro exultou de contentamento. Era um cristão que vinha ao seu encontro e que fatalmente o salvaria. Apressou-se, portanto, em comparecer à presença daquele juiz que lhe caía do céu.

         Essa entrevista, meus filhos, é uma cena de tragédia das mais empolgantes. Quem a figura na imaginação não a esquece nunca mais.

         Os selvagens levaram-no à presença do francês, nu como ele andava, tendo apenas nos ombros um pano de linho que achara na aldeia.

         O mercador de pimenta dirigiu-lhe a palavra em francês. Hans, que mal conhecia essa língua, atrapalhou-se nas respostas. O monstro, então, voltou-se para os selvagens e disse-lhes em língua da terra:

         – É português dos legítimos, meu e vosso inimigo. Matai-o e comei-o! Continue lendo “Monteiro Lobato”

Lobato en Esperanto – 07

Hans Staden

Ĉapitroj 9 kaj 10

Tradukis Jorge Teles

 

09 – Iro al la Indiana Vilaĝo

         Hans estis kaptata – daŭrigis sinjorino Benta – ĉirkaŭ la kvara posttagmeze, kaj ĉar la Indiana Vilaĝo estis malproksime, la Tupinambaoj decidis dormi sur insuleto. Ili saltis el la kanuoj kaj metis ilin sur la sablaro.

         La kompatinda artileriisto estis en mizera stato; krom vidi nenion, ĉar lia vizaĝo estis kovrata de sango, li ne sukcesis moviĝi pro la vundo ĉe la kruro. Do li kuŝiĝis sur la sablo dum la indianoj prepariĝis lokon por dormo. En tiu grandega aflikto, li komencis preĝi psalmon, kun la okuloj en larmoj. Vidante lin en tiu stato, la indianoj mokis lin.

         – Vidu kiel li ploras! Aŭskultu, kiel li lamentas!

         Ĝenerale, en identaj situacioj la indianaj kaptitoj montris grandan arogantecon kaj profundan malestimon por la vivo; ili alfrontis siajn murdintojn kaj minacadis ilin per la venĝo de amikoj kaj parencoj. La blankuloj tamen ĝenerale kliniĝis, ploradis kaj petadis kompaton.

         La Tupinambaoj ekbruligis fajrojn kaj metis la kaptiton en hamako starigita inter du arboj. Ili ligis la finaĵojn de la ŝnuroj al kelkaj branĉoj por malpermesi la fuĝon de Hans. Poste ili komforte instaliĝis ĉirkaŭe, ekkriante kun ironio:

         – “Ŝe remimbaba inde’ “. – Vi estas nia dorlotbesto. Continue lendo “Lobato en Esperanto – 07”