Resumo:
Du paŝtistoj eniras en kapelon kaj miregas antaŭ la belaj objektoj, neniam antaŭe viditaj. La kapelo estas plena je korteganoj kun festecaj vestoj. Ĉio, kion la paŝtistoj diras, estas komika. Ili klopodas por diveni tion, kio estas ĉiu objekto kaj por kio ĝi taŭgas. Venas la alegorio de la Fido, bela virino vestita, laŭ ilia opinio, kvazaŭ ŝi estus maŭrino. La Fido klarigas: estas kristnaska vespero. Kaj ŝi instruas al ili pri la naskiĝo de Kristo.
GV021. Benito.
| No no no no no no No no no, Que no quiero estar en casa; No me pagan mi soldada, No no no, que no que no. No me pagan mi soldada, No tengo sayo ni saya No no no, que no que no. |
Ne ne ne ne ne ne Ne ne ne, Mi ne volas resti enhejme Oni ne pagas mian salajron, Ne ne ne, ke ne ke ne, Oni ne pagas mian salajron, Mi ne havas ian veston Ne ne ne, ke ne ke ne. |
(kantas João Batista Carneiro)
Continue lendo “Gil Vicente 09. AKTO PRI LA FIDO (1510)”
Visitas: 294