Gil Vicente 35. AKTO PRI LA FOIRO (1527)
Resumo:
Merkuro, la dio de komerco, post mokado pri la astrologio, ordonas al la Tempo ke li starigu tendon por kristnaska foiro, la Foiro de la Gracoj: “Mi volas ke la Tempo estu la Grava Komercisto kaj venu ĉiuj aĉetantoj ĉar la Tempo ĉion havas”. La Tempo, kies parolo estas en deksilabaj versoj, starigas sian tendon. Ĉi tie oni ne vendos sed interŝanĝos. Anĝelo (Serafo) antaŭ sia tendo, sugestas al la papoj ke ili prenu novajn vestojn, similaj al tiuj de la antikvuloj. Ankaŭ la Diablo starigas sian tendeton: li ofertas “lertecon por trompi kaj falsajn manierojn vivi” al klerikoj kaj fratoj, “hipokritecon” al tiuj, kiuj intencas esti episkopoj. Venas Romo kaj ĝi volas aĉeti la pacon ĉar paco ne estas inter la kristanoj. La Diablo proponas: “Al vi mi vendos en ĉi foiro mensogojn, dudek tri mil, ĉiuj malsimilaj inter si kaj tre subtilaj, por ke vi ne lace vivu”. Romo iras al la Anĝelo kaj diras: “Ho, vendu al mi la ĉielan pacon, ĉar surtere mi jam havas regadpovon”. Kaj la Anĝelo: “Atentu vi pri tio, kontraŭ kio vi luktas, ĉar mi timas ke vi falos”. Post la foriro de Romo, venas du Terlaboristoj. Ambaŭ volas ligeriĝi de la edzinoj, unu estas kolerema kaj la alia nekolerema. Tamen ambaŭ laŭdas la edzinon de la alia kaj parolas pri interŝanĝo. Venas aliaj vendistoj kaj aĉetantoj. Unu el la virinoj parolas la nomon de Jesuo kaj la Diablo malaperas. Restas la Tempo kaj la Anĝelo. Al kelkaj junulinoj, la Tempo ofertas konsciencon. Al kelkaj aliaj la Anĝelo ofertas virton. Ĉiuj rifuzas. Ili venis al la foiro nur pro tio ke ili scias ke en ĝi estas Nia Sinjorino. Kaj ĉiuj kantas himnon honore al la Virgulino.
GV112. Romo
Sobre mi armavão guerra: Ver quero eu quem a mi leva. Tres amigos que eu havia, |
Ĉirkaŭ mi oni preparas militon: Mi scivolas pri tiu, kiu gajnos min. Tri amikojn mi havas, |
(kantas Carmen Ziege)
GV113. Ĉiuj
Blanca estais colorada, Virgem sagrada. Em Belem villa do amor Da rosa nasceo a flor, |
Blanka vi estas, plenvalora, Sankta Virgulino. En Bet-Leĥemo, vilaĝo de amo El la rozo naskiĝis la floro, |
(kantas Jorge Teles)
Continue lendo “Gil Vicente 35. AKTO PRI LA FOIRO (1527)”
Gil Vicente 34. PASTORALA TRAGIKOMEDIO PRI LA MONTO DE LA STELO (1527)
Resumo:
Virina alegorio pri la Monto de la Stelo venas kun sia stulta servisto. Ŝi alvokas kelkajn gepaŝtistojn por viziti la Reĝinon kiu ĵus naskis dum la ĉeesto de la kortego en la urbo Koimbro. La reĝino estas Katarina, edzino de Reĝo Johano, la Tria, kaj la bebo estas la infantino Maria. La amindumoj inter la gepaŝtistoj estas plena je konfuzado. Venas Ermito por peti almozon. Unu el la paŝtistoj sugestas ke li indiku al ĉiu paŝtisto la ĝustan amindumantinon. Li montras paperetojn kun la nomojn de junuloj kaj junulinoj kaj ankaŭ kelkaj vortoj pri la individuaj sortoj. La paroj fariĝas. La Ermito prezentas nun kelkajn kondiĉojn por ermitejo en kiu li ŝatus vivi, neniel sankta. “… larĝa ĉelo, en dezerto kun multege da vino kaj pano… la fonto tre proksime kaj malproksime la kontemplado… ke la filino de la Juĝisto ĉiutage ordigus al li la liton… kaj dum mia preĝado ŝi forgesus la ŝafaron kaj brakumus min kaj mordus min sur la oreloj!” La paŝtisto Gonçalo reagas: “Proksime de ni, Pastro, estas verda kaj floranta vepraro, kun grandaj dornoj… vi tie kuŝiĝu senvesta… ĉar la vivo, kiun vi deziras ne estas donata de la vera Dio!” La Alegorio de la Monto diras al ĉiuj ke ili devas iri ĝis tie, kie estas la Reĝino. Kaj ŝi prezentas la specialajn varojn de la regiono, kiujn ili kunportos donace. Venas du Burleskuloj, ĉiuj kantas kanzonon kaj dancas.
GV103. Gonçalo
Volaba la pega y vaise: Quem me la tomasse. Andaba la pega |
La pigo flugas kaj foriras: Ho, se mi kaptus ĝin. La pigo aperas |
(kantas Gerson Marchiori)
GV104. Felipa
A mi seguem dous açores, Hum delles morirá d’amores. Dous açores qu’eu havia |
Du akcipitroj sekvas min, Unu el ili mortos pro amo. Du akcipitrojn mi havis, |
(kantas Kátia Santos)
GV105. Katarina Meigengra
A serra es alta, O amor he grande, Se nos ouvirane. |
La monto estas alta, Kaj granda estas la amo, Ho, se vi aŭdus min. |
(kantas Carmen Ziege)
GV106. Fernando
Com que olhos me olhaste, Que tão bem vos pareci? Tão asinha m’olvidaste, Quem te disse mal de mi? |
Per kiaj okuloj vi min rigardis, Ke mi aspektis bona al vi? Tre rapide vi min forgesis, Kiu diris al vi malbonaĵon pri mi? |
(kantas Jorge Teles)
GV107. Madanela
Quando aqui chove e neva, Que fará na serra. Na serra de Coimbra |
Se ĉi tie pluvas kaj neĝas, Kio ne okazus do en la monto? En la monto de Koimbro |
(kantas Kátia Santos)
GV108. Rodrigo
Vayámonos ambos, amor, vayamos, Vayamonos ambos. Felipa e Rodrigo passavão o rio, Amor, vayámonos. |
Ni iru ambaŭ, amatino, ni iru, Ni iru ambaŭ. Felipa kaj Rodrigo vagas tra la rivero, Ni iru, amatino. |
(kantas Rubem Ferreira Jr)
GV109. Lopo
E se ponerei la mano em vós Garrido amor. Hum amigo que eu havia Hum amigo que eu amava, Mançanas d’ouro m’envia, |
Ho, se mi tuŝus vin per mia mano, Bela amato. Amiko de mi havata Amiko de mi amata Orumitajn pomojn li sendas, |
(kantas Kátia Santos)
GV110. Lopo
Ja não quer minha senhora Que lhe falle em apartado; Oh que mal tão alongado! Minha Senhora me disse Minha senhora me disse Agora por meu peccado |
Mia sinjorino ne plu volas Ke mi alparolu ŝin en privata loko; Ho, kia longa penado. Mia sinjorino diris al mi Mia sinjorino diris al mi Sed nun, je mia peko, |
(kantas Graciano Santos)
GV111. Ĉiuj
Não me firais, madre, Que eu direi a verdade. Madre, hum escudeiro Fallou-me d’amores, |
Ne vundu min, panjo, Mi diros la veron. Panjo, la eskviro Parolis al mi pri amo: |
(kantas Carmen Ziege)
Continue lendo “Gil Vicente 34. PASTORALA TRAGIKOMEDIO PRI LA MONTO DE LA STELO (1527)”