projekto gil vicente – Página: 13

21/07/201220/01/2022

Gil Vicente 09. AKTO PRI LA FIDO (1510)

Resumo:

Du paŝtistoj eniras en kapelon kaj miregas antaŭ la belaj objektoj, neniam antaŭe viditaj. La kapelo estas plena je korteganoj kun festecaj vestoj. Ĉio, kion la paŝtistoj diras, estas komika. Ili klopodas por diveni tion, kio estas ĉiu objekto kaj por kio ĝi taŭgas. Venas la alegorio de la Fido, bela virino vestita, laŭ ilia opinio, kvazaŭ ŝi estus maŭrino. La Fido klarigas: estas kristnaska vespero. Kaj ŝi instruas al ili pri la naskiĝo de Kristo.

GV021. Benito.

No no no no no no
No no no,
Que no quiero estar en casa;
No me pagan mi soldada,
No no no, que no que no.
No me pagan mi soldada,
No tengo sayo ni saya
No no no, que no que no.

Ne ne ne ne ne ne
Ne ne ne,
Mi ne volas resti enhejme
Oni ne pagas mian salajron,
Ne ne ne, ke ne ke ne,
Oni ne pagas mian salajron,
Mi ne havas ian veston
Ne ne ne, ke ne ke ne.

(kantas João Batista Carneiro)
Continue lendo “Gil Vicente 09. AKTO PRI LA FIDO (1510)”

30/06/201209/01/2022

Gil Vicente 08. FARSO NOMATA AKTO PRI LA FAM0 (1510)

Resumo:

La alegorio pri la Famo venas, kiel junulino kiu paŝtas anasojn. Ŝia helpanto estas la stultulo Joane. Antaŭ ŝi sin prezentas Franco, Italo kaj Hispano. Ĉiu el ili volas konduki la Famon al sia lando. Tamen ŝi bone scias ke ŝi apartenas al Portugalio, pro la grandaj portugalaj heroaĵoj en la arto eltrovi kaj konkeri landojn. Ŝi priskribas la povon de la luzitanoj nombrante la novajn landojn kaj la submetitajn popolojn. Venas la Fido kaj la Forteco, ili kronas la Famon per laŭraj folioj kaj surigas ŝin en triumfan ĉaron. Kaj ŝi estas forkondukata je ludado de muziko.

GV020. La Fido (parolo)

Vós, Portuguesa Fama, não tenhais ciumes.

Kaj vi, ho Portugala Famo, vi ne bezonas ĵaluzi.

(parolas Jorge Teles)

Continue lendo “Gil Vicente 08. FARSO NOMATA AKTO PRI LA FAM0 (1510)”

03/06/201209/01/2022

Gil Vicente 07. AKTO PRI LA ANIMO (1508)

Resumo:

Sankta Aŭgusteno klarigas: sammaniere kiel la pilgrimantoj ripozas en tranoktejoj, la Animo havas ripozejon por sia dumviva vojaĝo, nome, la Sankta Romkatolika Eklezio. Venas Anĝelo kaj la Animo (la vorto Animo estas ina genro en la portugala). La Anĝelo ĉeestas por gvidi ĝin. Kiam la Anĝelo malproksimiĝas, venas la Diablo por tenti la Animon per plezuraĵoj. La Anĝelo revenas kaj kuraĝigas la Animon por rezisto. La Diablo vestas ĝin per riĉaĵoj kaj juvelaro. Tio estas la lukto de la Animo. Ĝi diras ke ĝi lacas kaj la Anĝelo ĝin kondukas al tranoktejo. La Eklezio ĝin gastigas. Du Diabloj lamentas pri la perditaj animoj. La Eklezio petas al siaj kvar doktoroj, Aŭgusteno, Ambrozio, Hieronimo kaj Tomaso, ke ili prezentu al la Animo la sanktajn simbolojn kaj klarigu iliajn signifojn. La simboloj estas nomataj “frandaĵoj” sur la manĝa tablo: la skurĝoj, la dorna krono, la najloj kaj la krucifikso. Ĉiuj laŭdante kantas “Te Deum”.

GV018. Diablo (parolo)

Tão depressa, ó delicada,
Alva pomba, pera onde is?

Ĉu vi hastas? Ho, delikata,
lume blanka kolombino, kien vi iras?

(parolas: Jorge Teles)

GV019. Eklezio kaj Doktoroj

Te Deum, laudamus.
Vexilla regis prodeunt.
Salve Sancta Facies.
Ave Flagellum.
Ave corona espiniarum.
Dulce lignum, dulcis clavus.
Domine Jesu Christe.
Te Deum laudamus.

Vin, Dion, ni laudadas.
La reĝaj standardoj avancas.
Saluton, Sankta Vizaĝo (la tuko de Veroniko).
Saluton, skurĝo.
Saluton, dorna krono,
Dolĉa ligno (la kruco), dolĉaj najloj.
Ho, Sinjoro Jesuo Kristo.
Vin, Dion, ni laudadas.

(kantas Geovani Dallagrana, Gerson Marchiori, Graciano Santos)
Continue lendo “Gil Vicente 07. AKTO PRI LA ANIMO (1508)”