Categoria: Lobato en Esperanto

Fabloj

Fabloj 15, 16, 17, 18, 19, 20 kaj 21

 Tradukis Jorge Teles

 

15 – La asembleo de la musoj

         Kato nomata Bonflarulo faris tian detruon en malnova domo, ke la postvivantaj musoj ne plu kuraĝis forlasi siajn truojn kaj preskaŭ mortis pro malsato.

         Ĉar la problemo fariĝis pli kaj pli serioza, ili decidis kunveni en asembleo por studi la aferon. Ili atendadis ĝis veni nokto, kiam Bonflarulo promenadis sur la tegmento kaj per miaŭoj deklamadis sonetojn al la Luno.

         – Mi opinias – diris unu el ili – ke la maniero defendi nin kontraŭ Bonflarulo estas pendigi tintilon ĉirkaŭ ĝia kolo. Tuj kiam li alproksimiĝos, la tintilo sonos kaj ni sukcesos fuĝi ĝustatempe.

         Manfrapadoj kaj kriegoj salutis la brilantan ideon. La projekto estis aprobata kun deliro. Nur obstina muso voĉdonis kontraŭ, kaj ĝi petis la parolon:

         – Jen, ĉio solvite. Sed kiu ligos la sonorilon ĉirkaŭ la kolo de Bonflarulo? Continue lendo “Monteiro Lobato en Esperanto – 06”

Fabloj

 Fabloj 8. 9. 10, 11, 12, 13 kaj 14

 Tradukis Jorge Teles

 

 08 – La maljunulo, la knabo kaj la mulo

         La maljunulo alvokis la filon kaj diris:

         – Iru al la paŝtejo, prenu la etan makulitan mulon kaj preparu vin por iri kun mi al la urbo, ĉar mi volas vendi la beston.

         La knabo iris kaj alportis la mulon. Li prenis la skrapilon, brosis ĝin, kaj ili foriris. Ili iris piede, tirante ĝin per la kolbrido, por ke ĝi ne alvenu laca kaj tiele pli bone impresu eventualajn aĉetantojn.

         Subite:

         – Kia stultaĵo! – ekkriis vojaĝanto, kiam li vidis ilin. – La kompatinda maljunulo piede! Kia sensencaĵo! Ĉu tio estas promeso al iu sanktulo, pentofaro aŭ kadukeco?…

         Kaj li ridis kaj foriris. Continue lendo “Lobato en Esperanto – 06”

FABLOJ

Fabloj 1, 2, 3, 4, 5, 6 kaj 7

 Tradukis Jorge Teles

 

01 – La bona formiko

         Estis juna cikado, kiu havis la kutimon fajfadi proksime al formikejo. Ĝi nur haltis kiam ĝi estis laca; kaj ĝia amuzo estis rigardadi la formikojn en ilia eterna tasko provizi la deponejojn.

         Sed la bona vetero fine pasis kaj venis la pluvoj. Ĉiuj bestoj tremadis kaj dormetadis la tutan tagon en siaj nestotruoj.

         La kompatinda cikado, senhejma sur sia seka branĉeto antaŭ ĉi profunda problemo, decidis serĉi helpon de iu.

         Kun vundita flugilo kaj lamante, ĝi iris al la formikejo. Kaj frapis – tok, tok, tok…

         Aperis formiko, envolvata en lana ŝalo.

         – Kion vi volas? – ĝi demandis, dum ĝi ekzamenadis la malĝojan almozulon, malpuran je koto kaj tusantan.

         – Mi serĉas helpon. La malbona vetero ne haltas kaj mi…

         La formiko rigardis ĝin de supre malsupren. – Kaj kion vi faris dum la bona vetero, ke vi ne konstruis vian domon? Continue lendo “Monteiro Lobato en Esperanto – 06”