Resumo:
Venas unu Arĥianĝelo, du Anĝeloj kaj unu Serafo. Ili anoncas la naskiĝon de Kristo kaj antaŭ la krifo ili kantas himnon de adoro. Eniras poste kvar alegoriaj roluloj, kiuj simbolas la kvar Sezonojn. Ili parolas pri siaj karakterizaj propraĵoj. Aperas Jupitero kaj li deklaras ke la paganismo finiĝis. Alvokas la paganajn diojn, la kvar Sezonojn, por ke ili adoru la ĵusnaskitan knabon. Ĉiui iras al ka krifo. Jupitero prezentas la nomojn de diversaj dioj, kiel adorantoj de Kristo, kaj inkludas alegoriojn de montaroj kaj riveroj. Antaŭ la bebo, la Vintro, la Printempo kaj la Somero parolas pri si mem, laŭdante poste la naskiĝintan Sinjoron. Fine, venas David, kiel juna paŝtisto. Li kantas longan himnon kun citaĵoj el la Psalmaro. Ĉiuj kune kantas Tedeumon.
GV013. Arĥianĝelo, Anĝeloj kaj Serafo
| Á tí, dino de adorar, Á tí, nuestro Dios, loamos, Á tí, señor, confesamos Sanctus, sanctus, sin cesar. Inmenso Padre eternal, Omnis terra honra á tí, Tibi omnes angeli, Y el coro celestial, Pues que es dino de adorar Querubines te cantamos, Arcángeles te bradamos, Sanctus, sanctus, sin cesar. |
Al vi, adorinda, Al vi, nian Dion, ni laŭdas, Al vi, Sinjoro, ni konfesas, Sankta, Sankta, senĉese. Grandega eterna patro, La tuta tero vin honoras, Al vi, la tuta anĝelaro Kaj la ĉiela koruso, Ĉar vi estas adorinda, Ni, keruboj, kantas al vi, Ni arkianĝeloj al vi kriegas, Sankta, Sankta, senĉese. |
(kantas Geovani Dallagrana, Gerson Marchiori, Graciano Santos)
GV014. Vintro
| Mal haya quien los envuelve, Los mis amores; Mal haya quien los envuelve. Los mis amores primeros En Sevilla quedan presos Los mis amores; Mal haya quien los envuelve.En Sevilla quedan presos Por cordon de mis cabellos Los mis amores; Mal haya quien los envuelve. En Sevilla quedan ambos En Sevilla quedan ambos, |
Malbonaĵo al tiuj, kiuj ĝenas Miajn amorojn; Malbonaĵo al tiuj, kiuj ĝenas. Miaj unuaj amoroj En Sevilo arestiĝas, Miaj amoroj; Malbonaĵo al tiuj, kiuj ĝenas.En Sevilo arestiĝas, Per faden’ el miaj haroj, Miaj amoroj; Malbonaĵo al tiuj, kiuj ĝenas. En Sevilo restas ĉiuj En Sevilo restas ĉiuj |
(kantas Graciano Santos)
GV015. Somero
| En la huerta nace la rosa; Quiérome ir allá, Por mirar al ruiseñor Como cantará. Por las riberas del rio Limones coge la virgo: Quiérome ir allá, Por mirar al ruiseñor Como cantará.Limones coge la virgo Para dar al su amigo. Quiérome ir allá Para ver al ruiseñor Como cantará. Para dar al su amigo |
En ĝardeno naskiĝas rozo; Mi volas iri tien, Por rigardi najtingalon, Kiel kantas ĝi. Laŭ la bordoj de rivero Virgulino rikoltas citronojn: Mi volas iri tien, Por rigardi najtingalon, Kiel kantas ĝi.Virgulino rikoltas citronojn Por donaci al amiko. Mi volas iri tien, Por rigardi najtingalon, Kiel kantas ĝi. Por donaci al amiko |
(kantas Geovani Dallagrana)
GV016. Ĉiuj
| Ay de la noble Villa de Paris. | Ve al la nobeleca urbo Parizo. |
(kantas Jorge Teles)
GV017. David, paŝtisto
| Levavi oculos meos En los montes onde espero Aquella ayuda que quiero Con ahincados deseos. Y la ayuda que demando Repastando En cima daquesta sierra Qui fecit coelum y tierra, De cuyo ganado ando Careando. Ecce non dormitabit, Ni jamas el ojo pega Aquel que guarda y navega: Israel, qui visitabit Dominus custodit te. Á la fe, No temas cosa ninguna; De noche que haga luna, Ni de dia el sol que dé, Non uret te.Domine benedixisti Terram tuam, y el ganado, Y á Jacob descarriado Captivitatem advertisti: Al pueblo lleno de males Desiguales Remisisti iniquitatem: Que te adoren y te acaten Los concejos y jarales, Y animales. Nuestra roña amara, triste Bendecid, todalas horas |
Levis mi la okulojn Al la montoj, de kie mi esperas La volatan helpon, Per fervoregaj deziroj. Kaj la helpon, de mi petata, Dum mi paŝtas Sur tiu monto, Al tiu, kiu faris ĉielon kaj teron, Kaj kies brutaron mi zorgas Kaj kondukas. Li neniam dormas Nek fermas la okulojn. Tiu, kiu prizorgas kaj direktas Israelon, ankaŭ vin vizitos, La Sinjoro, kaj vin gardos. Je mia fido, Nenion vi timu; Nokte, se estas luno, Nek tage, iel ajn ardu la suno, Vi ne bruliĝu.Ho, Sinjoro, vi benis Vian teron, kaj la brutaron, Kaj al Jakobo devojiĝita Vi avertis pri sklaveco: Al la popolo plena je malbonaĵoj Malsimilaj Vi pardonis la krimojn. Adoru vin kaj obeu vin Kaj la konsilaroj kaj la verdaĵoj Kaj la bestaro. Nian malpuraĵon amaran kaj malĝojan Laŭdu la dian Sinjoron |
(kantas John Théo)
Komentario:
Jen unu plia Akto pri Kristnasko, de Gil Vicente. La greko-romana mitologio, kiu invadis la eŭropan arton dum la Renesanco, prezentiĝas ĉi-tie, miksata kun mezepokaj alegorioj, ĉikaze, la kvar Sezonoj. La komencaj kanzonoj aperas enmetitaj en la dialogoj de la roluloj. Kiam Jupitero kaj la kvar Sezonoj iras ale al la krifo, ili kantas francan melodion, kiu neniel rilatiĝas al la temo aŭ cirkonstancoj de la teatraĵo. Ĉi kanzono aperas en la Kanzonaro de Barbieri, sed kelkaj partoj estas nelegeblaj. Mi pensas ke tre probable la scenejo estis malproksime de la krifo; la geaktoroj marŝis tien kantante kaj la tuta spektantaro, nobelaro kaj sekvantaro, sekvis ilin, kvazaŭ karnavala grupo. Ĉikaze, la kanzono estas taŭga, ĉar ĝi estas ĝoja kaj simpla. Kaj la kanzono de David probable estas unu el la unuaj verkoj de Gil Vicente kiel komponisto, farita cele al la teatraĵo mem. Ĝi havas citaĵojn el la Psalmaro, en la latina, kelkaj eraraj, kaj el aliaj katolikaj himnoj, ekzemple, la kantiko Benedicamus.