canção 18. ai de nós

A ditadura da imoralidade 05: AI DE NÓS!

“O entreguismo não se dá apenas com a entrega de estatais, a preço de banana. Também se dá com a doação da poupança de toda uma nação às Centrais Internacionais de Agiotagem”. (Do livro: Elogio da Obscenidade, de Erasmus de Roter-dão).

Nota: esta canção é de outubro de 1977, mas, a cada temporada, sofre correção política e é atualizada; infelizmente há sempre uma canalha de plantão, para receber a carga triste dessa homenagem invertida; quanto ao partido citado, poderia ser qualquer outro; coloco o PT porque foi nele que votei a vida inteira, desde a ditadura, até ficar provado que minha confiança era ingenuidade e ambas estavam sendo traídas.

Assim como está, não dá.
Do jeito que vai, a casa cai.

O nosso imposto? – Desgosto!
A grana moleca? – Na cueca!
A nossa justiça? – Postiça!
Brasília sapeca? – Defeca!

E o congresso sofista? – Otimista!
E a Mídia escapista? – Otimista!
E o ex-sindicalista? – Otimista!
E o PT
que camufla,
protege,
e esconde
e mantém
vigarista? – Otimista!

Assim como está, não dá.
Do jeito que vai, a casa cai.

A nossa saúde? Ataúde!
O Banco Central? – Chacal!
E a malversação? Sei não!
Qualquer estatal? – Baal!

E o ministro trocista?
– Otimista!
A moça terrorista?
– Otimista!
E o grande entreguista?
– Otimista!
E o PT
que camufla,
protege,
e esconde
e mantém
vigarista?
– Otimista!

Assim como está, não dá.
Do jeito que vai, a casa cai.

Os aposentados? – Coitados!
E o banco, inocente? – Contente!
Os bons deputados? – Safados!
Mas, o Presidente? – Ausente!

E o partido casuísta?
– Otimista.
O povão comodista?
– Otimista.
E o rei absolutista?
– Otimista.
E o PT
que camufla,
protege,
e esconde
e mantém
vigarista?
– Otimista!

 

(canta jorge teles

Curitiba, outubro.1977

brazilaj infanaj kanzonoj 03.mia griza katineto

MIA GRIZA KATINETO (a gatinha parda)

Mia griza katineto,

Januare fuĝis ĝi.

Kie estas la katino,

Kiu diros, kiu diros nun al mi?

Kie estas la katino,

Kiu diros, kiu diros nun al mi?

 

Mi ne vidis la katinon,

Sed miaŭon aŭdis mi.

Kiu ŝtelis la katinon,

Estis mava, estis mava sorĉistin’.

Kiu ŝtelis la katinon,

Estis mava, estis mava sorĉistin’.

Kantas Ana Eduarda.

RAKONTU ALIAN ANJO 08. LA FIGO DE LA FIGUJO

o figo da figueira

desegnaĵo de ricardo garanhani

Noto: Ĉi tiu rakonteto ŝajnas esti brazila folkloraĵo. Mi multfoje legis ĝin en versioj tre similaj al tiu de mia avino. En la libro Rakontoj de Onklino Nastasja, de Montejro Lobato, estas la naŭa rakonto. Tie, estas tri knabinoj kaj, post la malenterigo, ili reviviĝas, ĉar ili estis baptofilinoj de Nia Virgulino. Alia kuriozaĵo en la rakonto de Lobato estas ke, kiam la vento skuas la plantojn kreskintajn en la loko kie kuŝadas la mortintaj knabinoj, la plantoj kantas la saman kanzonon per kiu ili klopodadis por forigi la birdaron. Tio memorigas nin pri la greka legendo pri la reĝo Midaso, kies resumon mi prezentas post la rakonto.

         

          Foje estis vidvo kun linda filineto. Ili vivis en kamparo kaj ĉirkaŭ la domo kreskadis multaj grandegaj arboj, mangujoj, oranĝujoj, jabutikavujoj, avokadujoj, papajaj arboj kaj figujoj.

          Ili bone vivis sed la viro ne sukcesis bone zorgi sian filinon pro tio, ke li ne scipovis kuiri nek lavi tolaĵon nek mastrumi la domon. Kaj ili bezonis servistinon.

          Tiam venis virino tre afektema kaj ŝi ekdorlotis la knabinon. La vidvo ŝatis ŝin kaj fine ili geedziĝis. Ho!, kiom la virino estis bona, en la komenco, ŝi montriĝis mava, poste. Ŝi malbone traktis la knabinon, instruis al ŝi la mastrumadon kaj postulis obeemon.

          La patro laboris la tutan tagon kaj nenion perceptis. Kaj la kompatinda knabino ne kuraĝis rakonti al li la okazaĵon.

          Finfine, ŝi devis zorgi pri la tuta mastrumado. Ŝi lavis kaj gladis kaj balais kaj zorgis. La duonpatrino sidadis en la verando, ventumilo enmane, kaj manĝadis figojn, kiujn ŝi ŝategis.

          Iam la patro vojaĝis kaj antaŭdiris ke li longe forestos. La duonpatrino pli turmentis la knabinon kaj trudis al ŝi tre malfacilan taskon. Ŝi devis prizorgi grandan figujon por ke la birdaro ne beku iun frukton.

          Ŝi longe zorgis, forigis la bestetojn, sed kiom da ili estis? Ŝi faris birdotimigilon sed tio ne solvis. Ŝi prenis longan stangon kaj marŝadis ĉirkaŭ la arbo sed la birdoj flugadis kaj kantadis kaj ŝi laciĝis kaj distriĝis kaj unu el la birdoj bekis maturan figon.

Continue lendo “RAKONTU ALIAN ANJO 08. LA FIGO DE LA FIGUJO”