Posts

Publicado em

Monteiro Lobato en Esperanto – 03

 Ĉasadoj de Peĉjo

 Ĉapitroj 3 kaj 4

 Tradukis Jorge Teles

 

  1. La loĝantoj de la arbaro ektimas

            La sceno de la ĉasado de la jaguaro estis spektata de multaj sovaĝaj bestoj, inter ili tre entrudiĝema simieto. Ĝi tiele miris pri la lerteco de la geknaboj, ke dum longa tempo tre rapide palpebrumis – signo, ke ĝi pensas pri ia simieca ideo. Fine, ĝi finis la pripensadon kaj, saltante de branĉo al branĉo, ĝi serĉis la kapibaron, kiu loĝis apude, ĉe la rando de la rivero.

            – Ĉu vi scias, sinjoro Kapibaro, kio okazis al la jaguarino de la Malvarma Groto? (ja, estis femalo) Ĝi mortis… – ĝi diris, kun ektimigita vizaĝo.

            – Pro kio ĝi mortis, simieto? – demandis la kapibaro. – Ĉu mortinta morto aŭ mortigita morto?

            – Ege mortigita morto. La geknaboj de la bieneto de sinjorino Benta pafis kaj ponardis kaj tranĉis ĝin, kaj poste trenis ĝin kun lianoj ĝis la korto de la domo.

            Kaj tre detale ĝi rakontis la tutan spektitan scenon. La kapibaro malfermis la buŝon. Continue lendo “Monteiro Lobato en Esperanto – 03”

Publicado em

Monteiro Lobato – Caçadas de Pedrinho

MONTEIRO LOBATO

Caçadas de Pedrinho

Capítulos 3 e 4

 

3 – Os habitantes da mata se assustam

         As cenas da caçada da onça haviam sido presenciadas por muitos animaizinhos selvagens, entre eles um intrometidíssimo sagüi. Ficou tão admirado da proeza dos meninos que levou longo tempo a piscar muito depressa – sinal de que estava pensando alguma ideia de sagüi. Por fim resolveu-se e, pulando de galho em galho, foi em busca duma capivara que morava perto, na beira do rio.

         – Sabe, Dona Capivara, o que aconteceu à onça da Toca Fria? Morreu… – disse ele, fazendo uma carinha muito assustada.

         – Morreu de quê, sagüi? – indagou a capivara. – De morte morrida ou de morte matada?

         – De morte matadíssima. Os meninos do sítio de Dona Benta mataram-na a tiros e facadas e espetadas, e depois a arrastaram com cipós até lá, ao terreiro.

         E contou por miúdo toda a cena a que havia assistido. A capivara abriu a boca. Continue lendo “Monteiro Lobato – Caçadas de Pedrinho”

Publicado em

Monteiro Lobato en Esperanto – 03

Ĉasadoj de Peĉjo

Ĉapitroj 1 kaj 2

Tradukis Jorge Teles

 

  1. Ja, estas la jaguaro!

            Inter la loĝantoj de la bieneto de Sinjorino Benta, tiu kiu plej ŝatis marŝi tra la ĉirkaŭajoj de la domo estis la markizo de Vostuleto. Li konis ĉiujn arbarojn, inkluzive la bambuejon, tre densan arbustaron, kaj tie Sinjorino Benta ne permesis ke la geknabojn promenu. Iun tagon, kiam Vostuleto riskis tien eniri serĉe de fungoj, kiuj kreskas sur la putraj trunkoj, ŝajnas, ke la aferoj ne okazis tre trankvile, ĉar li duonflugante revenis.

            – Kio okazis? – demandis Peĉjo, kiam li vidis ke la porkido tremante venas kaj kun plentima rigardo. – Ŝajnas ke vi estas la markizo, kiu vidis jaguaron…

            – Mi ne vidis, sed mi preskaŭ vidis! – respondis Vostuleto, malfacile spirante. – Mi aŭdis strangan miaŭon kaj trovis eĉ pli strangajn spurojn. Mi ne konas jaguaron, kiu laŭ onidiro estas kato granda kiel bovido. Nu, la miaŭo, kiun mi aŭdis, estis de kato, sed multe pli forta, kaj la spuroj ankaŭ estis de kato, sed multe pli grandaj. Do, estis jaguaro.

            Peĉjo pripensis la kazon kaj opiniis, ke povus esti vere. Li kuris serĉe de Nazulino. Continue lendo “Monteiro Lobato en Esperanto – 03”