Monteiro Lobato en Esperanto – 02

SACI’

 Ĉapitroj 21, 22, 23 kaj 24

Tradukis: Jorge Teles

 

21 – Malbonaj novaĵoj

Ŝajnas, ke la senkapa mulino havas la kapablon forpeli la aliajn koboldojn en la arbaro, ĉar post ĝia alproksimiĝo la estaĵoj malaperis. Nur unu horon poste la sacietoj reaperis, unu post la alia kaj ankoraŭ timemaj. Finfine ĉiuj reaperis kaj rekomencis la petolaĵoj, nur interrompitaj de la paŝoj de la Porkino kaj siaj sep porkidoj kaj la Kaaporo.

La Porkino kaj siaj sep porkidoj estas mistera porkino blanka kiel kapoko, kiu promenas kun siaj sep porketoj, fosante la teron serĉe de enterigita ringo. Nur kiam ĝi trovos tiun ringon, ĝi povos rompi la sorĉon kaj fariĝi la baronino, kiun ĝi iam estis. Pro ŝia perverseco, en la tagoj kiam estis sklavoj, nigra sorĉisto farigis ŝin porkino kaj transformis ŝiajn sep infanojn en porkidojn.

Kaaporo estas harplena, duonviro kaj duonsimio, kiu kutime rajdas pekariojn kaj haltigas vojaĝantojn por peti fumon. Continue lendo “Monteiro Lobato en Esperanto – 02”

Monteiro Lobato – O Saci

O SACI

Capítulos 21, 22, 23 e 24

21 – Más notícias

Parece que a mula-sem-cabeça tem a propriedade de afugentar os outros duendes da floresta, porque depois da sua passagem tudo por ali ficou deserto de seres. Só uma hora mais tarde é que os sacizinhos foram reaparecendo, um por um e ainda ressabiados. Mas reapareceram todos, afinal, e recomeçaram as travessuras, apenas interrompidas pela passagem da Porca dos Sete Leitões e do Caipora.

A Porca dos Sete Leitões é uma misteriosa porca alva como paina, que passeia acompanhada dos seus sete leitõezinhos, fossando o chão em procura de um anel enterrado. Só quando achar esse anel poderá quebrar o encanto e virar na baronesa que já foi. Por suas maldades no tempo em que havia escravos, um feiticeiro negro transformou-a em porca e virou seus sete filhos em leitões.

O Caipora é um duende peludo, meio homem, meio mono, que costuma cavalgar os porcos-do-mato e deter os viajantes para exigir fumo. Continue lendo “Monteiro Lobato – O Saci”

Monteiro Lobato en Esperanto – 02

SACI’

 Ĉapitroj 17, 18, 19 kaj 20

 

17 – Noktomezo

Ĉimomente, la floro, kiu servis kiel horloĝo, tute malfermiĝis.

– Jen la horo! – diris Saci’. – Ni estas en la mezo de la nokto.

Malgraŭ lia kuraĝo, Peĉjo sentis tremeton tra la korpo. Estis la unua fojo en lia vivo, kiam li pasigis la tutan nokton en la arbaro – kaj ne estos ordinara nokto, laŭ la diro de Saci’.

– Nenion timu. Lasu ĉion al mi, ke nenio malbona okazos – diris Saci’, ĉirkaŭrigardante kvazaŭ serĉante ion. – Venu kun mi. Tie estas malnova arbo, aspidospermo, kiun mi konas, kaj ni trovos la plej bonan rifuĝejon.

Fakte. En la aspidospermo estis kavo, tre taŭga por esti kaŝejo. Ene de ĝi la du lokiĝis laŭplaĉe tiamaniere ke ili povus ĉion vidi sen danĝero esti vidataj. Continue lendo “Monteiro Lobato en Esperanto – 02”