esperanto – Página: 20

Resumo:

La paŝtisto Salomono deziras edziĝi kun Kasandra, tamen ŝi ne volas. Ŝi prezentas la malagrablaĵojn de geedzeco: la virinoj estas sklavinoj, la viroj ĵaluzas aŭ volas amindumi aliajn virinojn; vera purgatorio. Salomono envenigas tri kamparaninojn: Eritrean, Cimerian kaj Peresikan, onklinojn de Kasandra, por ke ili konvinku ŝin pri edziĝo. Poste venas la onkloj, Jesaja, Moseo kaj Abrahamo. Moseo diras ke edziĝeco estas sakramento kaj la kamparaninoj, kiuj nomiĝas kiel la Sibiloj, prezentas la profetaĵojn pri la Virgulino. Kasandra diras al ili ke ankaŭ ŝi profetis ke la Savanto naskiĝos el virgulino kaj ŝi konjektas ke ŝi mem estas ĉi virgulino. Kurtenoj malfermiĝas kaj oni vidas la kripon. La anĝeloj kantas lulkanton. Ĉiu el ili adorante paroladas al la Virgulino kaj al la knabo. Kasandra petas pardonon al Maria. Ĉiuj kantas himnon honore de Maria kaj poste militan himnon.

GV022. Kasandra

Dicen que me case yo;
No quiero marido, no.
Mas quiero vivir segura
Nesta sierra á mi soltura,
Que no estar en ventura
Si casaré bien ó no.
Dicen que me case yo;
No quiero marido, no.

Madre, no seré casada,
Por no ver vida cansada,
Ó quizá mal empleada
La gracia que Dios me dió.
Dicen que me case yo;
No quiero marido, no.

No será ni es nacido
Tal para ser mi marido;
Y pues que tengo sabido
Que la flor yo me la só,
Dicen que me case yo,
No quiero marido, no.

Oni diras ke mi edziniĝu
sed edzon mi ne volas, ne.
Mi volas senzorge vivi
En ĉi monto, tre libere.
Ĉar hazardo ne certigas
Ĉu edziniĝo estos bona.
Oni diras ke mi edziniĝu
Sed edzon mi ne volas, ne.

Panjo, mi ne volas edzon
Ĉar mi ne volas laciĝon.
Aŭ eble mi misuzos
Gracion de Di’ ricevitan.
Oni diras ke mi edziniĝu
sed edzon mi ne volas, ne.

Nek naskiĝis nek naskiĝos
Tiu, kiu edziĝos min.
Ĉar mi bone scias
Ke la floro estas mi.
Oni diras ke mi edziniĝu
Sed edzon mi ne volas, ne.

(kantas Carmen Ziege)

GV023. Salomono, Jesaja, Moseo, Abrahamo

Que sañosa está la niña!
Ay Dios, quien le hablaria!

En la sierra anda la niña
Su ganado á repastar;
Hermosa como las flores,
Sañosa como la mar.
Sañosa como la mar
Está la niña;
Ay Dios, quien le hablaria!

Kiel koleras la knabino!
Ho, Di’, kiu ŝin alparolos?

Sur monto promenas knabino
Kaj paŝtas sian brutaron;
Belega kiel la floroj,
Kolera kiel la maro.
Kolera kiel la maro
Montriĝas la knabino;
Ho Di’, kiu ŝin alparolos?

(kantas Geovani Dallagrana, Gerson Marchiori, Graciano Santos e Ruben Ferreira Jr.)

GV024. Kvar Anĝeloj

Ro ro ro
Nuestro Dios y Redentor,
No lloreis, que dais dolor
Á la vírgen que os parió.
Ro ro ro.

Niño hijo de dios Padre,
Padre de todalas cosas,
Cesen las lágrimas vuesas,
No llorará vuestra madre,
Pues sin dolor os parió.
Ro, ro, ro,
No le deis vos pena, no.

Ora, niño, ro ro ro.
Nuestro Dios y Redentor,
No lloreis, que dais dolor
Á la vírgen que os parió.
Ro ro ro.

Ro ro ro
Nia Dio kaj Redemptoro,
Ne ploru ĉar vi suferigos
La Virgulinon, kiu vin naskis.
Ro ro ro.

Knabo filo de patra Dio,
Patro de ĉiuj aĵoj,
Haltigu viajn larmojn,
Kontraŭe via panjo ploros,
Ŝi, kiu naskis vin sendolore.
Ro, ro, ro,
Ne suferigu ŝin, ne.

Ho, vi, knabo, ro ro ro.
Nia Dio kaj Redemptoro,
Ne ploru ĉar vi suferigos
La Virgulinon, kiu vin naskis.
Ro ro ro.

(kantas Jorge Teles)

GV025. Ĉiuj

Muy graciosa es la doncella:
Como es bella y hermosa!

Digas tú, el marinero,
Que en las naves vivías,
Si la nave ó la vela ó la estrella
Es tan bella.

Digas tú, el caballero,
Que las armas vestías,
Si el caballo ó las armas ó la guerra
Es tan bella.

Digas tú, el pastorcico,
Que el ganadico guardas,
Si el ganado ó las valles ó la sierra
Es tan bella.

Tre gracia estas la virgulino:
Kiel ŝi belas kaj plaĉas!

Diru vi, ho maristo,
Kiu vivas en la barkoj,
Ĉu la barko aŭ la velo aŭ la stelo
Tiel belas.

Diru vi, ho kavaliro,
Kiu portas la armaĵon,
Ĉu ĉevalo aŭ armaĵo aŭ milito
Tiel belas.

Diru vi, ho paŝtisteto
Kiu zorgas pri l’ brutaro,
Ĉu brutaro aŭ la valoj aŭ montaro
Tiel belas.

(kantas Jorge Teles)

GV026. Ĉiuj

Á la guerra,
Caballeros esforzados;
Pues los ángeles sagrados
Á socorro son en tierra.
Á la guerra.

Con armas resplandecientes
Vienen del cielo volando,
Dios y hombre apelidando
En socorro de las gentes,
Á la guerra,

Caballeros esmerados;
Pues los ángeles sagrados
Á socorro son en tierra
Á la guerra.

Al milito,
Ho kuraĝaj kavaliroj:
Ĉar la sankta anĝelaro
Surtere vin helpas.
Al milito.

Portante splendajn armaĵojn
El ĉielo fluge venas,
Alvokitaj Di’ kaj homoj
Por la helpo de la gentoj,
Al milito.

Ho diligentaj kavaliroj:
Ĉar la sankta anĝelaro
Surtere vin helpas.
Al milito.

(kantas Geovani Dallagrana, Gerson Marchiori e Graciano Santos)
Continue lendo “Gil Vicente 10. AkTO PRI LA SIBILO KASANDRA (1511)”

Resumo:

Du paŝtistoj eniras en kapelon kaj miregas antaŭ la belaj objektoj, neniam antaŭe viditaj. La kapelo estas plena je korteganoj kun festecaj vestoj. Ĉio, kion la paŝtistoj diras, estas komika. Ili klopodas por diveni tion, kio estas ĉiu objekto kaj por kio ĝi taŭgas. Venas la alegorio de la Fido, bela virino vestita, laŭ ilia opinio, kvazaŭ ŝi estus maŭrino. La Fido klarigas: estas kristnaska vespero. Kaj ŝi instruas al ili pri la naskiĝo de Kristo.

GV021. Benito.

No no no no no no
No no no,
Que no quiero estar en casa;
No me pagan mi soldada,
No no no, que no que no.
No me pagan mi soldada,
No tengo sayo ni saya
No no no, que no que no.

Ne ne ne ne ne ne
Ne ne ne,
Mi ne volas resti enhejme
Oni ne pagas mian salajron,
Ne ne ne, ke ne ke ne,
Oni ne pagas mian salajron,
Mi ne havas ian veston
Ne ne ne, ke ne ke ne.

(kantas João Batista Carneiro)
Continue lendo “Gil Vicente 09. AKTO PRI LA FIDO (1510)”

Tag: esperanto

Gil Vicente 10. AkTO PRI LA SIBILO KASANDRA (1511)

Gil Vicente 09. AKTO PRI LA FIDO (1510)

Gil Vicente 08. FARSO NOMATA AKTO PRI LA FAM0 (1510)