apolono kaj hiakinto, 12

apolono kaj hiakinto, 12.

Mi ne plu tenas, mi ne rajtas oferi uraganon. Certe alio perdiĝis ie, kiam li alvenos ĉi tien kun la manĝo? Kompatinda uragano, ĝi lacas! Ni iru al la riverbordo. Mi ne devas trinki nun, mi ŝvitas. Mi ne devas trinki nun. Mi ne scias tion, kion fari por pasigi la tempon, ĝis kiam li alvenos. Mi ne volas pensi pri io ajn. Ne helpas fermi la okulojn, mi nur vidas antaŭ mi tiun streĉatan vizaĝeton plenan je larmoj, kial mi ne restis tie kun li? sed kiel?, kian ekskuzon?, se tio okazus, jes, hans suspektus. Mi ĉion pripensis sed mi ne forgesis la sakon kun la stiletoj kaj mia knabo vundiĝis per mia ponardo, per mia ponardo!, malbenaĵo!, mi donacis al li kiam mi konis lin, mi fakte jam konis lin, sed mi nur rimarkis lin en la tago kiam Hans ordonis al li varti mian dormon, ne estas rimarki, estas eltrovri, ke li ekzistas, ankaŭ ĉi diraĵo ne estas bona, estas kvazaŭ homo de ni konata kiu denove naskiĝas, en la sama haŭto kun la sama rigardo, la sama korpo, la sama voĉo, sed ne plu estas la antaŭa homo, estas iu, kiu forvenas el la mara ŝaŭmo, kiel la bela diino de la mitologio. Mi vekiĝis kaj li parolis al mi kaj mi forvenadis el terura koŝmaro en kiu nur tiu monstro ekzistas interne kaj li ankoraŭ vivas en mi ene kaj ekstere por turmenti min kaj la aliaj estis pendumitaj ŝajnas ke li estis mia kara filo, kiun mi neniam havis, ŝajnas ke li estas tiu, kiu mi antaŭlonge estis, kaj mi subite eltrovis, ke io okazas kiam mi eltrovis jam estis tro malfrue ĉar jam estis okazinta, mi ne scias tion, kial mi akceptis la okazintaĵojn tiel ke ili okazis, mi ne komprenas min, en ajna momento mi rimarkis ke nenio plu helpas ĉar mi jam estis enamiĝinta mi ne scias ĉu mi devas paroli enamiĝinta sed ne estas alia vorto por tio, ĉar tio de mi sentata estas amo same kiel la amo kiun mi sentis kiam mi edziĝis kaj eĉ ne estis tiom forta kaj nek estis tiom bela kaj nun ŝajnas ke mi komprenas pli bone tiujn profundajn admirojn kiujn mi sentis rilate kelkajn amikojn mi ne scias se fakte estus la sama afero mi ankaŭ pensas ke mi enamiĝis al hans kiam li ekloĝis ĉe ni sed mi pensadis ke li estas mia patro sed rilate luison tio ne okazis mi pensas ke estis tiu murdinta ŝtelisto kiu masturbaĉis sin kaj poste mi vidis la korpogardiston pugfikanta la alian kaj ili senvestigis lin kaj li havas grandegan vergon sed mi preferas mian amiketon ĉar mi amas lin kaj mi scias ke se li venus al mi mi plorus pro pento kaj ne estas tiaj aferoj tio pri kio mi volas pensi ĉar mi havas la animon kaptita, ŝnurligita, buŝumata, mi ne scias tion kion fari…
Continue lendo “apolono kaj hiakinto, 12”
Visitas: 216

as mui amigas multinacionais

A ditadura da imoralidade 04: AS MUI AMIGAS MULTINACIONAIS.

Não mais me contenho, dizer-lhes eu venho
Como uso com empenho o dinheiro que tenho:
Comprar, comprar, comprar, comprar,
Comprar, comprar, comprar, comprar…
-exaco, Oli-etti, Esso—ell, Atlan-ic,
Que chique, que chique, estou podre de chique.

Troquei a mobília, vesti a família,
Passeei em Brasília, casei minha filha.
Comprar, comprar, comprar, comprar,
Comprar, comprar, comprar, comprar…
-olkswagen, -ord, -norr, Ishikawa-ima,
Por cima, por cima, estou sempre por cima.

O carro também, (o do ano que vem),
Quando a gente tem, se sente tão bem…
Comprar, comprar, comprar, comprar,
Comprar, comprar, comprar, comprar…
-erox, Ya-aha, -argill, -ocacola,
A sacola, a sacola, é encher a sacola.

A loura platina, importados da China,
Jasmim na latrina, esvaziar a vitrina.
Comprar, comprar, comprar, comprar,
Comprar, comprar, comprar, comprar…
–evrolet, -irelli, -odak, I-T,
Pra você, pra você, só pensando em você.

Tristeza embrulhada, alegria ensacada,
Arte empacotada, vida engarrafada.
Comprar, comprar, comprar, comprar,
Comprar, comprar, comprar, comprar…
A Anderson –ayton, -ood Year, King Size,
E nada de entrada, em prestações mensais.

Curitiba, setembro.1976.
Visitas: 413

apolo e jacinto, 12

apolo e jacinto, 12.

Não aguento mais, não posso sacrificar furacão. Alio deve estar perdido por aí, daqui a quanto tempo chegará com a comida? Pobre furacão, está cansado! vamos até a beira do rio. Não devo beber agora, estou suado. Não devo beber agora. Não sei o que farei pra passar o tempo, pra esperar que ele chegue. Não queria pensar em nada. Não adianta fechar os olhos, eu só vejo na minha frente aquele rostinho contraído e molhado de lágrimas por que foi que eu não fiquei lá com ele?, mas como?, que desculpa?, aí, sim, hans ia desconfiar. Estava tudo tão bem preparado e eu não esqueci a bolsa com os estiletes e meu menino se feriu com o meu punhal, com o meu punhal!, maldição!, eu dei quando o conheci, aliás eu já o conhecia mas só o notei naquele dia em que hans o pôs a vigiar meu sono, não é notar, é descobrir que ele existe, também não é bem isto, é como se uma pessoa que a gente conhece nascesse de novo, na mesma pele, com o mesmo olhar, o mesmo corpo, a mesma voz, mas não é aquela antiga pessoa, é alguém saído da espuma do mar, como a bela deusa da mitologia. Eu acordei e ele conversou comigo e eu saía dum pesadelo terrível em que só aquele monstro existia dentro ele continua vivo fora e dentro de mim a me atormentar e os outros estão enforcados parecia que ele era meu filho querido que nunca tive parecia que ele era eu há tanto tempo já e descobri de repente que alguma coisa estava acontecendo quando eu descobri já era tarde porque já tinha acontecido, não sei por que eu aceitei as coisas assim, não me entendo, numa hora qualquer eu descobri que não adiantava porque eu já estava apaixonado eu não sei se devo falar apaixonado mas não existe outro termo porque o que sinto é amor exatamente como o amor que senti quando me casei e nem era tão forte assim e nem era tão bonito e agora parece que eu entendo melhor aquelas profundas admirações que eu sentia por alguns amigos não sei se seria de fato a mesma coisa penso até que já me apaixonei por hans quando o conheci mas eu pensava que ele era meu pai mas com luis não foi assim acho que foi aquele ladrão assassino que tocou punheta e eu vi depois o guarda comendo o outro e tiraram a roupa dele e ele tem um pau enorme mas eu prefiro o meu amiguinho porque eu o amo e sei bem que se ele viesse a mim eu ia chorar de arrependimento e não era nisso que eu queria estar pensando porque tenho a alma presa, amarrada, amordaçada, não sei o que faço…
Continue lendo “apolo e jacinto, 12”
Visitas: 190