Tag: jorge teles

Publicado em

o dia sem nome, 19

O dia sem nome, 19.

Nova Iorque, dia 14 de abril, 11 horas.

não é a toa que me chamam Baby Longfuck, pensou Baby Longfuck enquanto apertava o nó com que amordaçara o homem.
Desde as três da madrugada ele estava naquela casa, silencioso como um réptil, mantendo tudo sob controle. Baby passou mais uma vez à sala, para verificar a rua deserta, olhou-se novamente no espelho enorme, admirou o seu corpo nu, rígido, róseo, atlético e belo, dezessete anos refulgindo em graça, deviam ser assim os deuses gregos, pensou, sorriu, ajeitou os cabelos claros e cacheados, mandou para a sua imagem um beijo soprado com os dedos.
Este era o oitavo assalto de sua vida. Baby Longfuck exultava de felicidade. Passou ao quarto dos pequenos, os dois corpinhos já mudavam de cor. Com eles, Baby tinha sido piedoso. Depois que amarrara o homem, a mulher e a empregada, deslizara para o quarto dos meninos e injetara rápido o veneno. Nenhum dos dois chegou a acordar, o pequenino apenas bateu a mão na agulha para espantar o que seria um mosquito. Baby esperou que morressem, acariciando os cabelos compridos dos pequenos. Quando tinha percebido que eles não respiravam, juntou-os numa só cama, cobriu-os com o lençol, acumulou os acolchoados num canto do quarto, beijou as duas testinhas frias e saiu. Fechou a porta, despiu-se, foi ao banheiro, lavou o rosto, penteou-se, beijou sua imagem no espelho, deixando uma marca de lábio, e dirigiu-se ao quarto da empregada.
 Continue lendo “o dia sem nome, 19”
Visitas: 184
Publicado em

dante alighieri – vita nova 30 e 31 (final)

Dante Alighieri – Vita Nova 30 e 31 – final.


a. Deh peregrini che pensosi andate… (sonetto)
Deh peregrini che pensosi andate,
forse di cosa che non v’è presente,
venite voi da sì lontana gente,
com’a la vista voi ne dimostrate,
che non piangete quando voi passate
per lo suo mezzo la città dolente,
come quelle persone che neente
par che ‘ntendesser la sua gravitate?
Se voi restate per volerlo audire,
certo lo cor de’ sospiri mi dice
che lagrimando n’uscirete pui.
Ell’ha perduta la sua Beatrice;
e le parole ch’om di lei pò dire
hanno vertù di far piangere altrui.

b. A Morte toca sua flauta.

c. Oltre la spera che più larga gira… (sonetto)

Oltre la spera che più larga gira
passa ‘l sospiro ch’esce del mio core:
intelligenza nova, che l’Amore
piangendo mette in lui, pur su lo tira.
Quand’elli è giunto là dove disira,
vede una donna, che riceve onore,
e luce sì, che per lo suo splendore
lo peregrino spirito la mira.
Vedela tal, che quando ‘l mi ridice,
io no lo intendo, sì parla sottile
ao cor dolente, che lo fa parlare.
So io che parla di quella gentile,
però che spesso ricorda Beatrice,
sì ch’io lo ‘ntendo ben, donne mie care.

d. A Morte eternamente tocará sua flauta.


e. Beatriz – retrato.
 
(canta Jorge Teles) 
Visitas: 509
Publicado em

Gil Vicente 23. FARSO PRI INÊS PEREIRA (1523)

lianor vaz

Resumo:

Inês ne akceptas sian virinan situacion, sentenila kaserolo, arestata enhejme. Pri tio ŝi kverelas kun la patrino. Venas la kunpatrino, Lianor Vaz, spiromanka, lacega. Kleriko klopodis por ŝin seksperforti (“Fratino, mi absolvos vin pere de la breviero de la sankta urbo Braga.”) Lianor venis por paroli pri edziniĝo de Inês. Ŝi kunportas leteron de svatiĝanto. Tuj poste aperas li mem, sed Inês opinias ke li estas naiva, simplulo. Ŝi ne akceptas lin, ŝi volas inteligentan viron kiu kapablas ludi la gitaron. Latão kaj Vidal, du svatantaj judoj, prezentas eskviron. Li elokvente parolas kaj ludas gitaron. Ili geedziĝas. La eskviro sin transformas en veran peston (“Mi jam najlis la fenestrojn, por ke vi ne estu ĉe ili; vi ĉi tie restos arestata, en ĉi domo tute fermita, kvazaŭ monaĥino de Oudivelas.”) Li iras al milito kaj mortas. La antaŭa svatiĝanto, la naivulo, heredis bienon kaj Inês ekziĝas kun li. Kontraŭe al la unua edzo, la nova plenumas ĉiujn dezirojn de la edzino. Antaŭa amindumanto de Inês aperas kaj nun li estas ermito kaj loĝas proksime. Rajdante la edzon, kvazaŭ li estus ĉevalo, ŝi iras por viziti la ermitejon.

GV069. Latão

Canas do amor, canas
Canas do amor.
Polo longo de hum rio
Canaval está florido,
Canas do amor. 		Kanoj de amoroj, kanoj,
Kanoj de amoroj.
Laŭ la longo de l’ rivero
La kanaro tute floras,
Kanoj de amoroj.

(noto: tiam, la gejunuloj renkontiĝis en kanejo aŭ tritikejo, por amori.)

(kantas Gerson Marchiori)

GV070. Eskviro

Mal me quieren en Castilla.     Oni ne volas min en Kastilio.

(kantas Rubem Ferreira Jr)

GV071. Latão

Pelo mar vay a vela
Vela vay pelo mar. 		    Surmare iras la velo
La velo iras surmare.

(kantas Gerson Marchiori)

GV072. Ĉiuj

Mal herida iba la garza
Enamorada
Sola va y gritos daba. 		Vundita flugas la ardeo
Enamiĝinta
Sole iras kaj krias.

(kantas Geovani Dallagrana)

GV073. Inês

Quem bem tem e mal escolhe,
Por mal que lhe venha não sanoje. 		Tiu, kiu havas bonaĵon kaj malbone elektas,
Se malbonaĵo okazas, ne plendu.

(kantas Jorge Teles)

GV074. Inês kaj Pero

Marido cuco me levades
E mais duas lousas.
– Pois assi se fazem as cousas.
Bem sabedes vós, marido,
Quanto vos quero;
Sempre fostes percebido
Pera cervo:
Agora vos tomou o demo
Com duas lousas.
– Pois assi se fazem as cousas.
Bem sabedes vós, marido,
Quanto vos amo,
Sempre fostes percebido
Pera gamo.
Carregado ides, noss’amo,
Com duas lousas.
– Pois assi se fazem as cousas. 		Kukola edzo vi min kunportas
Kun pli du ŝtonoj.
– Ĉar tiele marŝas la aferoj.
Vi bone scias, ho edzo,
Ke mi vin ŝatas;
Vi ĉiam tre taŭgas
Por esti damao:
Kaj nun la diablo prenas vin
Kun ĉi du ŝtonoj.
– Ĉar tiele marŝas la afero.
Vi bone scias, ho edzo,
Ke mi vin amas;
Vi ĉiam tre taŭgas
Por esti cervo:
Kaj nun vi pene portas, ho sinjor’,
Ĉi du ŝtonojn.
– Ĉar tiele marŝas la afero.

(kantas Carmen Ziege kaj João Batista Carneiro)
 Continue lendo “Gil Vicente 23. FARSO PRI INÊS PEREIRA (1523)”

Visitas: 271