Tag: jorge teles

Publicado em

bumbo-ho

BUMBU-HO-    

Verkis: Jorge Teles.
Tradukis: Geraldo Mattos. 

Estro:

Bonan tagon, ho viroj,
Bonan tagon, ho damoj!
Al la ĉeestantoj
Mi diras: jen horo
De la alveno nia!
Sen atendo plia
Ni volas komenci:
La bumbu-ho-bovo
Venas sin prezenti.

Jen mi kapitano,
Nome Molbuŝulo.
Ĉi tiu junulo
Estas laborestro,
Honesta figuro
Kaj tre bona bubo. 
Nu bone, amikoj,
Jam estas la tempo
Por nia orkestro!
Venu l’  tuta bando
De la sarabando:
Ordonas la estro!

(Eniras la muzikistaro kaj ludas; eniras ankaŭ la Ĵurnalisto, kiu, dum la enscenigo promenos iam kaj iam inter la geaktoroj, fotante per flaŝo kaj notante tion, kio estos dirita ĉiufoje.)

Atenton, sinjoroj,
Grandan atenton!
Ni venas finfine
La belan momenton
De sorĉo kaj vero,
Sed same mi diras
Ĝin hor’ de danĝero:
Ĉar nun ni akceptos
La bovon, amikon!

(Eniras la Bovo kaj la Paŝtistinoj, kiuj dancas, dum ĉiuj kantas.)
 Continue lendo “bumbo-ho”
Visitas: 495
Publicado em

apolono kaj hiakinto, 23

apolono kaj hiakinto, 23 (lasta).

hans fine forvojaĝis. li kondukis nur du servistojn, unu el ili kun la novaj vestoj de alio. la kastelo, sen li kaj la nepo, estis tombo de multaj ĉambroj. en la plej malvarma, la plej mallarĝa, la plej malĝoja, teofilo instaliĝis. la agonio kaŭzata de la malgrando de la ĉambro estis pli malforta ol la agonio provokata sur li, de la memoro pri tiuj tagoj.
teofilo ne permesis al hans la kondukon de alio. la servisto, kun flikitaj vestoj, gardadis lin per malĝojaj kaj dolĉaj okuloj. teófilo enfermiĝis en ĉambreto kaj alio iradis por servi lin. matene, li kunportadis fruktojn, ĉion purigadis kaj foriris. tagmeze, li lasadis la manĝon laj iradis malsupren. same kun la vespermanĝo. je la unua nokto, teofilo sentis ke li ne foriris post kiam li fermis la pordon. teofilo malsuprenigis la pordostangon kaj paraliziĝis kun doloriga spirado. fine, alio foriris. li ne klopodis por esti silenta. li simple foriris.
alio instaliĝis eĉ pli supre, en la biblioteko. kelkfoje teofilo pensis iri tie, sed ne havis kuraĝon.
li kopiadis tekstojn de la manuskriptoj alportitaj de la monaĥejo. li apartigis la kanzonojn al la Virgulino, en iu libro, kaj la profanajn kantojn, en alia. tiuj, kiuj parolas pri la amatino, li ne kopiadis. kaj tiujn, kiuj diras pri la amiko, ke okazas sopiro, ke okazas doloro, tiujn li ne nur zorgeme kopiadis sed ankaŭ verkadis por ili simplajn melodiojn, kaj ilin akompanadis per citaro. la citaro de li aĉetita por luis’, en la taverno kie li amoris kun alio. en la taverno, kie ili pasigis la lastan nokton, revenante el la monaĥejo, por nura kaprico, ĉar ili povintus fari la tutan revenon en unu sola tago.
 Continue lendo “apolono kaj hiakinto, 23”
Visitas: 493
Publicado em

apolo e jacinto, 23

apolo e jacinto, 23 (último).

hans se foi. levou apenas dois criados, um dos quais com as roupas novas de alio. o castelo, sem ele e o neto, era um túmulo de muitos cômodos. no mais frio, no mais apertado, no mais triste, teófilo estava instalado. a agonia provocada pela pequenez da peça era menor que a agonia que a lembrança daqueles dias provocava nele. 
não permitiu que hans levasse alio. o criado, com as vestes remendadas vigiava, com os olhos tristes e suaves. teófilo trancara-se no quartinho e alio subia para atendê-lo. de manhã, levava frutas, limpava tudo e descia. no almoço, deixava a comida e descia. o mesmo na janta. na primeira noite, teófilo sentiu que ele não se afastou, após encostar a porta. desceu a tranca e ficou paralisado, com a respiração doída. alio se foi, finalmente. não procurou ser silencioso. afastou-se simplesmente.
alio instalou-se no mais alto ainda, na biblioteca. algumas vezes teófilo pensava ir lá, não tinha coragem.
copiava textos dos manuscritos que trouxera do mosteiro. separava as canções à virgem, num livro, e os cantos profanos, em outro. aqueles que falavam da amada, ele não copiava. e aqueles que diziam do amigo, que havia saudade, que havia dor, aqueles, não só os copiava com carinho, como compunha para eles melodias simples, que acompanhava com a cítara. a cítara que tinha comprado para luis, na taberna onde amou alio. na taberna onde pernoitaram, pela última vez, na volta do mosteiro, por puro capricho, já que poderiam ter feito todo o trecho num só dia.
Visitas: 335