Gil Vicente 08. FARSO NOMATA AKTO PRI LA FAM0 (1510)

la Famo

Resumo:

La alegorio pri la Famo venas, kiel junulino kiu paŝtas anasojn. Ŝia helpanto estas la stultulo Joane. Antaŭ ŝi sin prezentas Franco, Italo kaj Hispano. Ĉiu el ili volas konduki la Famon al sia lando. Tamen ŝi bone scias ke ŝi apartenas al Portugalio, pro la grandaj portugalaj heroaĵoj en la arto eltrovi kaj konkeri landojn. Ŝi priskribas la povon de la luzitanoj nombrante la novajn landojn kaj la submetitajn popolojn. Venas la Fido kaj la Forteco, ili kronas la Famon per laŭraj folioj kaj surigas ŝin en triumfan ĉaron. Kaj ŝi estas forkondukata je ludado de muziko.

GV020. La Fido (parolo)

Vós, Portuguesa Fama, não tenhais ciumes. Kaj vi, ho Portugala Famo, vi ne bezonas ĵaluzi.

 (parolas Jorge Teles)

Continue lendo “Gil Vicente 08. FARSO NOMATA AKTO PRI LA FAM0 (1510)”

Visitas: 386

Gil Vicente 07. AKTO PRI LA ANIMO (1508)

la Animo

Resumo:

Sankta Aŭgusteno klarigas: sammaniere kiel la pilgrimantoj ripozas en tranoktejoj, la Animo havas ripozejon por sia dumviva vojaĝo, nome, la Sankta Romkatolika Eklezio. Venas Anĝelo kaj la Animo (la vorto Animo estas ina genro en la portugala). La Anĝelo ĉeestas por gvidi ĝin. Kiam la Anĝelo malproksimiĝas, venas la Diablo por tenti la Animon per plezuraĵoj. La Anĝelo revenas kaj kuraĝigas la Animon por rezisto. La Diablo vestas ĝin per riĉaĵoj kaj juvelaro. Tio estas la lukto de la Animo. Ĝi diras ke ĝi lacas kaj la Anĝelo ĝin kondukas al tranoktejo. La Eklezio ĝin gastigas. Du Diabloj lamentas pri la perditaj animoj. La Eklezio petas al siaj kvar doktoroj, Aŭgusteno, Ambrozio, Hieronimo kaj Tomaso, ke ili prezentu al la Animo la sanktajn simbolojn kaj klarigu iliajn signifojn. La simboloj estas nomataj “frandaĵoj” sur la manĝa tablo: la skurĝoj, la dorna krono, la najloj kaj la krucifikso. Ĉiuj laŭdante kantas “Te Deum”.

GV018. Diablo (parolo)

Tão depressa, ó delicada,
Alva pomba, pera onde is?
   Ĉu vi hastas? Ho, delikata,
lume blanka kolombino, kien vi iras?

(parolas: Jorge Teles)

 GV019. Eklezio kaj Doktoroj

Te Deum, laudamus.
Vexilla regis prodeunt.
Salve Sancta Facies.
Ave Flagellum.
Ave corona espiniarum.
Dulce lignum, dulcis clavus.
Domine Jesu Christe.
Te Deum laudamus.
Vin, Dion, ni laudadas.
La reĝaj standardoj avancas.
Saluton, Sankta Vizaĝo (la tuko de Veroniko).
Saluton, skurĝo.
Saluton, dorna krono,
Dolĉa ligno (la kruco), dolĉaj najloj.
Ho, Sinjoro Jesuo Kristo.
Vin, Dion, ni laudadas.

(kantas Geovani Dallagrana, Gerson Marchiori, Graciano Santos)
Continue lendo “Gil Vicente 07. AKTO PRI LA ANIMO (1508)”

Visitas: 251

Gil Vicente 06. AKTO PRI LA KVAR SEZONOJ

la printempo

Resumo:

Venas unu Arĥianĝelo, du Anĝeloj kaj unu Serafo. Ili anoncas la naskiĝon de Kristo kaj antaŭ la krifo ili kantas himnon de adoro. Eniras poste kvar alegoriaj roluloj, kiuj simbolas la kvar Sezonojn. Ili parolas pri siaj karakterizaj propraĵoj. Aperas Jupitero kaj li deklaras ke la paganismo finiĝis. Alvokas la paganajn diojn, la kvar Sezonojn, por ke ili adoru la ĵusnaskitan knabon. Ĉiui iras al ka krifo. Jupitero prezentas la nomojn de diversaj dioj, kiel adorantoj de Kristo, kaj inkludas alegoriojn de montaroj kaj riveroj. Antaŭ la bebo, la Vintro, la Printempo kaj la Somero parolas pri si mem, laŭdante poste la naskiĝintan Sinjoron. Fine, venas David, kiel juna paŝtisto. Li kantas longan himnon kun citaĵoj el la Psalmaro. Ĉiuj kune kantas Tedeumon.

GV013. Arĥianĝelo, Anĝeloj kaj Serafo

Á tí, dino de adorar,
Á tí, nuestro Dios, loamos,
Á tí, señor, confesamos
Sanctus, sanctus, sin cesar.
Inmenso Padre eternal,
Omnis terra honra á tí,
Tibi omnes angeli,
Y el coro celestial,
Pues que es dino de adorar
Querubines te cantamos,
Arcángeles te bradamos,
Sanctus, sanctus, sin cesar.
Al vi, adorinda,
Al vi, nian Dion, ni laŭdas,
Al vi, Sinjoro, ni konfesas,
Sankta, Sankta, senĉese.
Grandega eterna patro,
La tuta tero vin honoras,
Al vi, la tuta anĝelaro
Kaj la ĉiela koruso,
Ĉar vi estas adorinda,
Ni, keruboj, kantas al vi,
Ni arkianĝeloj al vi kriegas,
Sankta, Sankta, senĉese.

(kantas Geovani Dallagrana, Gerson  Marchiori, Graciano Santos)

GV014. Vintro

Mal haya quien los envuelve,
Los mis amores;
Mal haya quien los envuelve.
Los mis amores primeros
En Sevilla quedan presos
Los mis amores;
Mal haya quien los envuelve.En Sevilla quedan presos
Por cordon de mis cabellos
Los mis amores;
Mal haya quien los envuelve.

En Sevilla quedan ambos
Los mis amores;
Mal haya quien los envuelve.

En Sevilla quedan ambos,
Sobre ellos armaban bandos
Los mis amores;
Mal haya quien los envuelve.

Malbonaĵo al tiuj, kiuj ĝenas
Miajn amorojn;
Malbonaĵo al tiuj, kiuj ĝenas.
Miaj unuaj amoroj
En Sevilo arestiĝas,
Miaj amoroj;
Malbonaĵo al tiuj, kiuj ĝenas.En Sevilo arestiĝas,
Per faden’ el miaj haroj,
Miaj amoroj;
Malbonaĵo al tiuj, kiuj ĝenas.

En Sevilo restas ĉiuj
Miaj amoroj;
Malbonaĵo al tiuj, kiuj ĝenas.

En Sevilo restas ĉiuj
Kontraŭ ili multaj sin armis
Miaj amoroj;
Malbonaĵo al tiuj, kiuj ĝenas.

(kantas Graciano Santos)

GV015. Somero

En la huerta nace la rosa;
Quiérome ir allá,
Por mirar al ruiseñor
Como cantará.
Por las riberas del rio
Limones coge la virgo:
Quiérome ir allá,
Por mirar al ruiseñor
Como cantará.Limones coge la virgo
Para dar al su amigo.
Quiérome ir allá
Para ver al ruiseñor
Como cantará.

Para dar al su amigo
En un sombrero de sirgo.
Quiérome ir allá
Por mirar al ruiseñor
Como cantará.

En ĝardeno naskiĝas rozo;
Mi volas iri tien,
Por rigardi najtingalon,
Kiel kantas ĝi.
Laŭ la bordoj de rivero
Virgulino rikoltas citronojn:
Mi volas iri tien,
Por rigardi najtingalon,
Kiel kantas ĝi.Virgulino rikoltas citronojn
Por donaci al amiko.
Mi volas iri tien,
Por rigardi najtingalon,
Kiel kantas ĝi.

Por donaci al amiko
En sia silka ĉapelo.
Mi volas iri tien,
Por rigardi najtingalon,
Kiel kantas ĝi.

(kantas Geovani Dallagrana)

GV016. Ĉiuj

Ay de la noble Villa de Paris.       Ve al la nobeleca urbo Parizo.

(kantas Jorge Teles)

GV017. David, paŝtisto

Levavi oculos meos
En los montes onde espero
Aquella ayuda que quiero
Con ahincados deseos.
Y la ayuda que demando
Repastando
En cima daquesta sierra
Qui fecit coelum y tierra,
De cuyo ganado ando
Careando.
Ecce non dormitabit,
Ni jamas el ojo pega
Aquel que guarda y navega:
Israel, qui visitabit
Dominus custodit te.
Á la fe,
No temas cosa ninguna;
De noche que haga luna,
Ni de dia el sol que dé,
Non uret te.Domine benedixisti
Terram tuam, y el ganado,
Y á Jacob descarriado
Captivitatem advertisti:
Al pueblo lleno de males
Desiguales
Remisisti iniquitatem:
Que te adoren y te acaten
Los concejos y jarales,
Y animales.

Nuestra roña amara, triste
De los pueblos apartaste;
Iram tuam mitigasti,
Et furorem advertisti.
Per ventura te pergunto,
Si barrunto,
In oeternum irasceris?
No creo, segun quien eres,
Que hagas al pueblo junto
Ser defunto.

Bendecid, todalas horas
Del Señor, al Señor Dios;
Bendecid, ángeles vos,
Bendecid, cielos, mil sobras;
Benedicite, aquae omnes,
Y dracones.
Benedicite sol y luna,
Tempestates y fortuna;
Bendecid á Dios, barones,
Con canciones.

Levis mi la okulojn
Al la montoj, de kie mi esperas
La volatan helpon,
Per fervoregaj deziroj.
Kaj la helpon, de mi petata,
Dum mi paŝtas
Sur tiu monto,
Al tiu, kiu faris ĉielon kaj teron,
Kaj kies brutaron mi zorgas
Kaj kondukas.
Li neniam dormas
Nek fermas la okulojn.
Tiu, kiu prizorgas kaj direktas
Israelon, ankaŭ vin vizitos,
La Sinjoro, kaj vin gardos.
Je mia fido,
Nenion vi timu;
Nokte, se estas luno,
Nek tage, iel ajn ardu la suno,
Vi ne bruliĝu.Ho, Sinjoro, vi benis
Vian teron, kaj la brutaron,
Kaj al Jakobo devojiĝita
Vi avertis pri sklaveco:
Al la popolo plena je malbonaĵoj
Malsimilaj
Vi pardonis la krimojn.
Adoru vin kaj obeu vin
Kaj la konsilaroj kaj la verdaĵoj
Kaj la bestaro.

Nian malpuraĵon amaran kaj malĝojan
Vi apartigis el la popoloj;
Vi mildigis vian koleron
Kaj avertis pri via furiozeco.
Hazarde, mi demandas al vi
Pri mia suspekto:
Ĉu vi koleras en eterneco?
Mi ne kredas, laŭ tio, kio vi estas,
Ke vi faru al la tuta popolo
Ke ili iĝu mortintoj.

Laŭdu la dian Sinjoron
Vi, ĉiuj Sinjoraj horoj;
Laŭdu, vi, anĝeloj,
Laŭdu vi, ĉieloj, mil (?)
Laŭdu vi, ĉiuj akvoj
Kaj la drakoj.
Laŭdu, vi, suno kaj luno,
Kaj tempestoj kaj fortuno;
Laŭdu Dion, vi, viroj,
Per kanzonoj.

(kantas John Théo)

Continue lendo “Gil Vicente 06. AKTO PRI LA KVAR SEZONOJ”

Visitas: 337