Trilogio de la Barkoj – gil vicente 17. AkTO PRI LA BARKO DE PURGATORIO (1518)

kamarado de la Diablo

Resumo:

Tri Anĝeloj kantas himnon laŭdante la barkon de Paradizo. Unu el la Anĝeloj kaj la Diablo anoncas siajn vojaĝojn. Tamen la barko de la Diablo ne kapablas moviĝi. La Anĝelo klarigas: “Estas la barko de la damnitoj; ĉar hodiaŭ estas Kristnasko, ĝi havas rompitaj la remojn; ĝi estas sur seka tero. Ho, vi, senzorguloj, atentu pri tio!” Do, la barko kiu iras al Infero ne sukcesas moviĝi dum la Kristnaska nokto. Iom post iom alvenas la ĵus mortintoj, laŭorde: terlaboristo, foirvendistino, paŝtisto, paŝtistino, knabo kaj profesia kartarludisto. Ĉifoje la mortintoj estas laboristoj kiuj respondecas nur pri peketoj. La foirvendistino mencias Brazilon. Ĉar al ili estas malpermesata la eniro en la barkon de la Gloro, ili devas restadi en la purgatoria plaĝo, ĝis ili ricevos la meriton iri al Paradizo. La knabo enbarkiĝas kun la Anĝeloj kaj la Diablo kunportas nur la kartarludisto, ne pro tio ke li ŝteladis sed ĉar li dumvive negadis la diajn misterojn. Li kloplodas por sin defendi: “Ĉu hodiaŭ ne naskiĝis Dio ĝuste por elaĉeti la pekulojn?” La Anĝelo diras: “Kio estas tio, kion vi volas diri? Do, per lia nura sufero la negantoj sin savus?”

GV039. Tri Anĝeloj

Remando vão remadores
Barca de grande alegria;
O patrão que a guiava,
Filho de Deos se dizia.
Anjos erão os remeiros,
Que remavão á porfia;
Estandarte d’esperança,
Oh quão bem que parecia!
O mastro da fortaleza
Como cristal reluzia;
A vela com fé cozida
Todo o mundo esclarecia:
A ribeira mui serena,
Que nenhum vento bolia.
Remadas la remistoj,
Barko de granda ĝojo;
La kondukanto onidire
Estas filo de Dio.
La remistoj estas anĝeloj
Kiuj vigle remas;
Standardo de espero,
Ho, kiel vi bele aspektas!
En la defenda parto, la masto
Lumadas kvazaŭ kristalo;
La veloj, kudritaj per fido,
Al ĉiuj homoj instruas:
La plaĝon, tiel trankvilan,
Nenia vento skuas.

(kantas Geovani Dallagrana, Gerson Marchiori, Graciano Santos kaj Rubem Ferreira Jr.)
Continue lendo “Trilogio de la Barkoj – gil vicente 17. AkTO PRI LA BARKO DE PURGATORIO (1518)”

Visitas: 298

Trilogio de la Barkoj – GIL VICENTE 16. AKTO PRI LA BARKO DE INFERO (1517)

la frato kaj la junulino

Resumo:

La barko de la Diablo devas konduki la pekulojn al la Perdita Insulo. Unu post la alia (aŭ laŭ paro, ĉar la Frato venas kun sia amatino), defilas antaŭ ni kelkaj el la plej bone pentrataj vicentaj tipoj: la Nobelo (kies patro, laŭ informo de la Diablo, enbarkiĝis antaŭ kelka tempo), la Uzuristo, la Stultulo, la Ŝuisto, la Frato kun sia amatino, la Parigistino – virino kiu peradis al iu amorajn renkontiĝojn, ofte devojigante malriĉajn junulinojn – la Judo (ĉar li ne sekvis la fastajn kaj religiajn tagojn), la Juĝisto kun la Prokuroro, pro la subaĉetadoj, la Pendigito, pro ŝtelado, kaj fine kvar nobeloj ĵus mortintaj en nordo de Afriko.  Ĉi tie, neniu trompas, nek la Diablon nek la aŭtoron. Ĉar la Diablo konas iliajn internojn kaj punas ilin per la neindulga vojaĝo. Kaj Gil Vicente, kiu ankaŭ konas iliajn internojn, punas ilin per la senindulga mokado de sia rafinita arto. Nur eskapas la Stultulo ((Feliĉaj estas la malriĉaj en spirito…) kaj la kvar Kavaliroj kiuj mortis en milito, sankta por la katolikoj, ĉar kontraŭ la muzulmanoj.

GV037. Diablo

Á barca, á barca, senhores!
Oh que maré tão de prata!
Hum ventosinho que mata,
E valentes remadores.
Vos me veniredes á la mano,
Á la mano me veniredes;
Y vos veredes
Peixes nas redes.
Al la barko, al la barko, gesinjoroj!
Ho, kia arĝenteca tajdo!
Ĉi mortigema venteto,
Kaj ĉi viglaj remistoj.
Vi venos al miaj manoj,
Al miaj manoj vi venos;
Kaj vi vidos vin
Kiel fiŝoj en retoj.

(parolo kaj kanto: Jorge Teles)

GV038. Kvar Nobeloj, Kavaliroj de la Ordeno de Kristo

Á Barca, á barca segura,
Guardar da barca perdida:
Á barca, á barca da vida.
Senhores, que trabalhais
Pola vida transitória
Memoria, por Deos, memoria
Deste temeroso cais.
Á barca, á barca, mortaes;
Porém na vida perdida
Se perde a barca da vida.
Al la Barko, al la barko sekura,
Evitu la barkon perditan:
Al la barko, al la barko de l’ vivo.
Gesinjoroj, kiuj laboras
Por la pereema vivo
Memoru, je Di’, memoru
Ĉi timegigan kajon.
Al la barko, al la barko, mortemuloj:
Ĉar en vivo perdita
Oni perdas la barkon de l’ vivo.

(kantas Geovani Dallagrana, Gerson Marchiori, Graciano Santos kaj Rubem Ferreira Jr.)
Continue lendo “Trilogio de la Barkoj – GIL VICENTE 16. AKTO PRI LA BARKO DE INFERO (1517)”

Visitas: 220

Gil Vicente 15. KOMEDIO PRI LA VIDVO (1514)

princo Rosvel

Resumo:

Viro lamentas pro la perdo de sia edzino. Venas Pastro por lin konsoli. Poste eniras Baptano kaj diras ke la vidvo devas sin konsideri feliĉa kaj enviata de ĉiuj. Kaj la baptano parolas pri sia edzino, kiu estas vera serpento. Foriras la Pastro kaj la baptano kaj venas du filinoj de la vidvo, Paula kaj Melicia. La junulinoj sopiras pro la morto de la patrino. Ili diras: “Granda sekreto estas la morto. Sed pli granda sekreto estas la vivo, se oni ne sin preparis, ĉar neniu scias pri la iro.” Eniras la princo Rosvel, vidas la junulinojn, foriras kaj tuj revenas, maskovestata kiel servisto. La vidvo dungas lin por plenumo de la plej humilaj taskoj: zorgi la porkaron, kunporti brulŝtipojn. Kiam la vidvo forestas Rosvel deklaras sian amon al la du. Kaj li aldonas ke la taskoj feliĉigas lin, ĉar li estas apud ili, malgraŭ tio, ke li estas filo de duko kaj dukino. Revenas la vidvo kaj diras ke li ĵus interkonsentis pri la edziniĝo de Paŭla. Nun eniras Gilberto, frato de Rosvel. Li anoncas ke kelkaj sorĉistinoj  parolis al siaj gepatroj pri la nuna vivo de Rosvel, la malaperinta filo. Kaj pro tio li, Gilberto, vojaĝadis tra la mondo por trovi la fraton. Rosvel iras al la princo Johano la tria, kiu estas inter la spektantaro de la teatraĵo (tiam, dekdu jaraĝa) kaj demandas kun kiu li devas edziĝi. La princo Johano indikas Paulan. La frato de Rosvel enamiĝas al Melicia. Envenas muzikistoj kaj Pastro kaj la verko finiĝas per la du geedziĝaj festoj.

GV034. Rosvel

Arrimárame à tí, rosa,
No me diste solombra.
    Mi iris al vi, rozo,
Vi ne protektis min per via ombro.

(kantas Jaqueson Magrani)

GV035. Rosvel

Mal herido me ha la niña,
No me hacen justicia.
   La junulino forte vundis min,
Mi ne ricevas justecon.

(kantas Jaqueson Magrani)

GV036. Kvar Kantistoj

Estanse dos hermanas
Doliéndose de si;
Hermosas son entrambas
Lo mas que yo nunca ví.
Hufa! Hufa!
Á la fiesta, á la fiesta
Que las bodas son aqui.

Namorado se había dellas
Don Rosvel Tenori:
Nunca tan lindos amores
Yo jamas contar oí.
Hufa! Hufa!
Á la fiesta, á la fiesta,
Que las bodas son aqui.

Du fratinoj
Suferas kune;
Graciaj estas ambaŭ,
Plie mi neniam vidis.
Hufa’! Hufa’!
Al la festo, al la festo,
Ĉar la nuptoj okazas ĉi tie.

Enamiĝis al la du
Princo Rosvel Tenori’:
Pri amoj tiel belaj
Neniam aŭdis mi.
Hufa’! Hufa’!
Al la festo, al la festo,
Ĉar la nuptoj okazas ĉi tie.

(kantas Gerson Marchiori kaj Graciano Santos)

Continue lendo “Gil Vicente 15. KOMEDIO PRI LA VIDVO (1514)”

Visitas: 279