La Flava Pego, INDEKSO

Lobato en Esperanto- 09

LA FLAVA PEGO  Ĉapitroj 27 kaj 28 (lasta)   27 – La ne invititaj “enŝteliĝantoj”          Se ni priskribus, aŭ…

Lobato en Esperanto – 09

LA FLAVA PEGO  Ĉapitroj 24, 25 kaj 26 24 – Vizitantoj  (Noto: En ĉi ĉapitro, Lobato omaĝas infanajn legantojn de…

Lobato en Esperanto – 09

LA FLAVA PEGO  Ĉapitroj 21, 22 kaj 23   21 – La surmara promenado          La “Kolibro sur l’ Ondoj”…

Lobato en Esperanto – 09

LA FLAVA PEGO  Ĉapitroj 13, 14, 15 kaj 16    13 – La Vicgrafo sur la scenejo          La “saĝuleto”…

Lobato en Esperanto – 09

LA FLAVA PEGO  Ĉapitroj 05, 06, 07 kaj 08   05 – Don Kiĥoto gastiĝas en la bieneto           Neniam…

Lobato en Esperanto – 09

LA FLAVA PEGO  Ĉapitroj 01, 02, 03 kaj 04    01 – La letero de Eta Polekso          La bieneto…

Visitas: 414

Lobato en Esperanto- 09

LA FLAVA PEGO

 Ĉapitroj 27 kaj 28 (lasta)

 

27 – La ne invititaj “enŝteliĝantoj”

         Se ni priskribus, aŭ simple mencius, ĉiujn gastojn, ne estus papero kiu sufiĉus. Tre multenombra popolo, tiu de la Fabelo! Subite Emilja sonigis unu el siaj plej famaj blekoj:

         – Jen la Princo Oroskvamo kun la tuta kortego. Mi vidas la bufan majoron, la kudristino sinjorino Araneo, doktoro Heliko!…

         La kriego atingis la orelojn de onklino Nastasja en la kuirejo, kiu, aŭdinte la nomon de doktoro Limako, aperis ĉe la pordo, kun tru-kulero en mano.

         – Ne forgesu, Emilja, peti al li dek pilolojn. Mi ege bezonas.

         Emilja akiris de Doktoro Heliko manplenon da la famaj piloloj.

         Tuj post la kortego de la Princo venis kato.

         – Ĉu la vera Holivuda Kato aŭ la falsa? – demandis Nazulino. Continue lendo “Lobato en Esperanto- 09”

Visitas: 794

Lobato en Esperanto – 09

LA FLAVA PEGO

 Ĉapitroj 24, 25 kaj 26

24 – Vizitantoj

 (Noto: En ĉi ĉapitro, Lobato omaĝas infanajn legantojn de siaj libroj, kun kiuj li interŝanĝadis leterojn. Mi “tradukis” ĉi omaĝon en la Esperantistan mondon. Certe, gravaj nomoj de nia movado ne aperas kaj pro tio mi tre humile pardonpetas.)

 

         Sinjorino Benta neniam permesis al la geknaboj doni la adreson de la bieneto al iu ajn, kaj tio okazis ĉar miloj da infanoj deziris pasigi tempon tie – kaj se ili scius kie estas la loko, ili povus forlasi ĉion por la plezuro renkonti Emiljan kaj gustumi la kuketojn de onklino Nastasja. Estus kaoson. Tamen, kiu kapablas superregi kelkajn infanojn, kiuj estas pli inteligentaj ol la plejmulto?

         Kiu, ekzemple, regus Luĉjon Zamenhof ? Aŭ la etan Marjorie Boulton kun la amikinoj Anna Löwenstein kaj Spomenka Ŝtimec? Aŭ Kalmán Kalocsay, aŭ la knabon Gaston Waringhien, aŭ William Auld, aŭ la spertan Gerrit Berveling, aŭ Julio Baghy, aŭ Antoni Grabowski, aŭ Sándor Szathmári, aŭ Konisi Gaku, aŭ Gilbert Ledon, aŭ la petoleman Raymond Schwartz, aŭ Fernando de Diego, aŭ Enrico Dondi, aŭ Aleksander Korĵenkov aŭ Tibor Sekelj, aŭ Karl Schulze, aŭ la kvin brazilanetojn (Geraldo Mattos, Syla Chaves, Evaldo Pauli, Leopoldo Knoedt kaj Gersy Bays), aŭ Laŭlum, aŭ Spiros Sarafian kaj multmultajn aliajn, knabojn kaj knabinojn, kies nomojn oni de rajtas prezenti pro la granda kvanto?

         Ĉi scivolemaj infanoj tiom enketis, ke ili fine eltrovis tion, kie estas la bieneto de sinjorino Benta. Kaj komandataj de la agema Luĉjo Zamenhof, aŭ Ludoviketo, ili iris tien. Bedaŭrinde, ili ne elektis la plej bonan momenton kaj aperis ĝuste kiam la roluloj de la bieneto estis ĉe la palaco de Princo Kodadad.

         Kiam la Parolanta Azeno, la “administranto”, vidis tiun grupon da infanoj ĉe la pordego, li tien iris por paroli al ili. Continue lendo “Lobato en Esperanto – 09”

Visitas: 512