Categoria: Lobato en Esperanto

Fabloj

Fabloj 50, 51, 52, 53, 54, 55 kaj 56

 Tradukis Jorge Teles

 

50 – La lupo kaj la ŝafido

          La ŝafido trinkadis en rivereto, kiam furioza lupo je malbelega aspekto aperis.

         – Kia insulto estas tio, ke vi malpurigas la akvon, kiun mi trinkos? – diris la monstro, kaj ĝi montris la dentojn. – Mi tuj punos vian malrespekton!…

         La ŝafideto tremis pro timo kaj humile respondis:

         – Kiel mi povas malpurigi la akvon, kiun vi trinkos, se ĝi fluas de vi al mi?

         Tio estis vero kaj la lupo ne atendis tiun respondon. Sed ĝi decidis insisti.

         – Krome, – li inventis, – mi scias, ke vi dissemis malicaĵon pri mi je la pasinta jaro. Continue lendo “Lobato en Esperanto – 06”

Fabloj

Fabloj 43, 44, 45, 46, 47, 48 kaj 49

 Tradukis Jorge Teles

 

43 – La du ŝtelistoj

          Du ŝtelistoj ŝtelis azenon, kaj ĉar ili ne povis dividi ĝin en du pecojn, ili ekbatalis.

         – La azeno estas mia! – asertis unu. – La azeno estas mia, ĉar mi unue vidis ĝin…

         – Jes – argumentis la alia – vi unue vidis ĝin; sed tiu, kiu unue kaptis ĝin, estis mi. Do ĝi estas mia…

         Pro manko de interkonsento, ili luktis, ruliĝis sur la polvo kaj batis kaj mordis.

         Dume aperis tria ŝtelisto, saltas sur la azenon kaj galopante forkuras.

         La batalo finiĝis, la ŝtelistoj ekstaris, kontuzitaj de la batado, disŝiritaj, senhaŭtigitaj…

         – Kie estas la azeno? Eĉ ne ombro! Continue lendo “Lobato en Esperanto – 06”

Fabloj

Fabloj 36, 37, 38, 39, 40, 41 kaj 42

 Tradukis Jorge Teles

 

36 – La muŝo kaj la formiko

         – Mi estas nobelo! – diris la muŝo al la eta formiko, kiu marŝadis kun rozuja folio. – Mi ne laboras, mi surteriĝas sur ĉiuj tabloj, mi lekas ĉiujn bongustaĵojn, mi marŝas sur la genuoj de la fraŭlinoj – kaj mi eĉ sidas sur iliaj nazoj. Kia mirinda vivo, la mia…

         La eta formiko mallevis la ŝarĝon, viŝis la frunton kaj diris:

         – Malgraŭ tio, mi ne envias la bonŝancon de muŝoj. Ili estas malŝatataj. Neniu ilin amas. Ĉiuj forpelas ilin kun abomeno. Kaj la plej malagrabla afero estas, ke ili havas malnoblan lulilon: ili naskiĝas en sterkejoj.

         – Bone bone! – diris la muŝo. – Vivu mi kontenta, pri enviulo, indiferenta. Continue lendo “Lobato en Esperanto – 06”