Categoria: Lobato en Esperanto

Fabloj

Fabloj 29, 30, 31, 32, 33, 34 kaj 35

 Tradukis Jorge Teles

 

 29 – La turdo en la kaĝo

         Maljuna turdo lamentadis en la kaĝo.

         – Kia malĝoja sorto, mi, en ĉi malliberejo dum mia tuta vivo… Kiel mi sopiras pri la bona tempo, kiam mia vivo estis saltado de branĉo al branĉo, serĉe de la plej belajn oranĝojn… Tiu, kiu unue salutadis la matenan lumon estis mi kaj mi estis la lasta tiu, kiu diradis adiaŭ al la vespera suno. Mi kantadis kaj estis feliĉa…

         – Iun tagon perfida visko gluiĝis al miaj piedoj. Mi klopodis por forflugi, vane mi baraktis kaj fine mi alvenis al ĉi terura kaĝo, kie mi funebras pri la tempo de libereco. Kia malĝoja sorto, la mia! Ĉu ekzistas pli granda malfeliĉo en la mondo?

         Ĉimomente la pordo de la ĉambro malfermiĝis kaj ĉasisto eniras, kun fusilo super la ŝultro kaj ŝnuro plena je ligataj birdoj en la mano. Continue lendo “Lobato en Esperanto – 06”

Fabloj

Fabloj 22, 23, 24, 25, 26, 27 kaj 28

 Tradukis Jorge Teles

 

22 – La Morto kaj la arbohakisto

         Maljunulo, vere maljuna, vivadis de kolektado de brullignon en la arbaro. La faskoj tamen, tago post tago, iĝadis pli kaj pli pezaj. Li stumbladis, preskaŭ faladis, kaj iun tagon li vere falis. Li perdis la paciencon kaj amare lamentis:

         – Morto preferindas! Al kio utilas la vivo, se mi eĉ ne sukcesas kunporti ĉi mizeran faskon da lignaj pecoj? Venu, ho Morto, venu por liberigi min je la pezo de ĉi tiu senutila vivo.

         Li klopodis por levi la faskon. Li ne sukcesis kaj, sentante sin senkuraĝigita, je la dua fojo li alvokis la Maldikulon.

         – Kial vi daŭras tiel longe, Morto? Venu, mi jam petis, venu kaj liberigu min je la ŝarĝo de la vivo. Vi ĉirkaŭiras la tutan mondon, vi prenas infanojn kaj forgesas pri mi, kiu alvokas vin…

         Kaj jen la Morto aperis al li – malbelega, kun hida kranio, la interfrapiĝantaj ostoj kaj la falĉilo en la mano. Continue lendo “Lobato en Esperanto – 06”

Fabloj

Fabloj 15, 16, 17, 18, 19, 20 kaj 21

 Tradukis Jorge Teles

 

15 – La asembleo de la musoj

         Kato nomata Bonflarulo faris tian detruon en malnova domo, ke la postvivantaj musoj ne plu kuraĝis forlasi siajn truojn kaj preskaŭ mortis pro malsato.

         Ĉar la problemo fariĝis pli kaj pli serioza, ili decidis kunveni en asembleo por studi la aferon. Ili atendadis ĝis veni nokto, kiam Bonflarulo promenadis sur la tegmento kaj per miaŭoj deklamadis sonetojn al la Luno.

         – Mi opinias – diris unu el ili – ke la maniero defendi nin kontraŭ Bonflarulo estas pendigi tintilon ĉirkaŭ ĝia kolo. Tuj kiam li alproksimiĝos, la tintilo sonos kaj ni sukcesos fuĝi ĝustatempe.

         Manfrapadoj kaj kriegoj salutis la brilantan ideon. La projekto estis aprobata kun deliro. Nur obstina muso voĉdonis kontraŭ, kaj ĝi petis la parolon:

         – Jen, ĉio solvite. Sed kiu ligos la sonorilon ĉirkaŭ la kolo de Bonflarulo? Continue lendo “Monteiro Lobato en Esperanto – 06”