Categoria: Lobato en Esperanto

SACI’

 Ĉapitroj 21, 22, 23 kaj 24

Tradukis: Jorge Teles

 

21 – Malbonaj novaĵoj

Ŝajnas, ke la senkapa mulino havas la kapablon forpeli la aliajn koboldojn en la arbaro, ĉar post ĝia alproksimiĝo la estaĵoj malaperis. Nur unu horon poste la sacietoj reaperis, unu post la alia kaj ankoraŭ timemaj. Finfine ĉiuj reaperis kaj rekomencis la petolaĵoj, nur interrompitaj de la paŝoj de la Porkino kaj siaj sep porkidoj kaj la Kaaporo.

La Porkino kaj siaj sep porkidoj estas mistera porkino blanka kiel kapoko, kiu promenas kun siaj sep porketoj, fosante la teron serĉe de enterigita ringo. Nur kiam ĝi trovos tiun ringon, ĝi povos rompi la sorĉon kaj fariĝi la baronino, kiun ĝi iam estis. Pro ŝia perverseco, en la tagoj kiam estis sklavoj, nigra sorĉisto farigis ŝin porkino kaj transformis ŝiajn sep infanojn en porkidojn.

Kaaporo estas harplena, duonviro kaj duonsimio, kiu kutime rajdas pekariojn kaj haltigas vojaĝantojn por peti fumon. Continue lendo “Monteiro Lobato en Esperanto – 02”

SACI’

 Ĉapitroj 17, 18, 19 kaj 20

 

17 – Noktomezo

Ĉimomente, la floro, kiu servis kiel horloĝo, tute malfermiĝis.

– Jen la horo! – diris Saci’. – Ni estas en la mezo de la nokto.

Malgraŭ lia kuraĝo, Peĉjo sentis tremeton tra la korpo. Estis la unua fojo en lia vivo, kiam li pasigis la tutan nokton en la arbaro – kaj ne estos ordinara nokto, laŭ la diro de Saci’.

– Nenion timu. Lasu ĉion al mi, ke nenio malbona okazos – diris Saci’, ĉirkaŭrigardante kvazaŭ serĉante ion. – Venu kun mi. Tie estas malnova arbo, aspidospermo, kiun mi konas, kaj ni trovos la plej bonan rifuĝejon.

Fakte. En la aspidospermo estis kavo, tre taŭga por esti kaŝejo. Ene de ĝi la du lokiĝis laŭplaĉe tiamaniere ke ili povus ĉion vidi sen danĝero esti vidataj. Continue lendo “Monteiro Lobato en Esperanto – 02”

SACI’

 Ĉapitroj 13, 14, 15 kaj 16

Tradukis: Jorge Teles

  

13 – Novaj diskutoj

Ili devis atendi ĝis noktomezo, ĉar nur en tiu horo la arbaraj elfoj eliras el siaj nestoj. Por pasigi la tempon, Saci’ klarigis al Peĉjo kia estas la vivo en la naturo.

– Vi neniam povas imagi pri la sorĉa vivo, kiun ni havas ĉi tie, – li diris.

– Do, do! – diris la knabo. – Estas nenio, kion la homoj ne scias. Avinjo havas libron pri Naturhistorio, kiu ĉion rakontas.

Saci’ ridis kaj blovis fumeton el la pipeto.

– Ĉu ĉion? Ha, ha, ha!… Ĉi libroj ne rakontas eĉ la duonon, kaj estas plenaj je inventaĵoj aŭ eraroj. Sufiĉas diri, ke por ĉiu insekto necesus tuta libro nur por rakonti ion pri ilia eta vivo. Kaj kiom da insektoj estas? Milionoj… Continue lendo “Monteiro Lobato en Esperanto – 02”