Monteiro Lobato en Esperanto – 04

Vojaĝo al la Ĉielo

 Ĉapitroj 13, 14 kaj 15

 Tradukis: Jorge Teles

  

13 – La heroaĵoj de Emilja en Marso

         La geknaboj restis silentaj kaj senmovaj malantaŭ la ŝtono dum Emilja foriris. Post duonhoro ili iĝis maltrankvilaj.

         – Ni estis tre egoismaj, Peĉjo, ĉar ni lasis Emiljan eliri tute sinmontrema en ĉi nekonata mondo. Se ŝi neniam revenos, ni ĉiuj malĝojiĝos.

         – Ne timu, – kuraĝigis Peĉjo. – Emilja estas lertega.

         Kaj li pravis tion pensis, ĉar tuj poste la pupo reaperis, kun feliĉa aspekto.

         – Ni estas savitaj! – diris plena je fiero. – La marsanoj ne povas vidi nin. Mi faris ĉiujn eksperimentojn. Mi preterpasis grupon. Mi eĉ tiris la vipon de unu el ili. La kompatindulo ektimis, sed ne rimarkis min. Ni povas ĉirkaŭpaŝi en ĉi loko sen timo pri io ajn.

         Kaj tio okazis. Ili foriris de malantaŭ la ŝtono sen ia timo kaj, ĉiam gvidataj de Emilja, ili marŝis ĉien kvazaŭ ili estus en sia propra domo. Ĉar la du nenion kapablis vidi, ili devis kontentiĝi kun la informoj de Emilja.

         – Ni estas en mirinda palaco, – ŝi diris. – Devas esti la registara palaco de la marsanoj. La reĝo sidas sur trono, tute terpomece, kvazaŭ li estus la posedanto de la mondoj… Continue lendo “Monteiro Lobato en Esperanto – 04”

Monteiro Lobato – Viagem ao Céu

Viagem ao Céu

 Capítulos 13, 14 e 15

 

13 – Proezas da Emília em Marte

Os meninos quedaram-se calados e imóveis atrás da pedra enquanto Emília se afastava. Meia hora depois já estavam inquietos.

— Fomos muito egoístas, Pedrinho, deixando que Emília saísse com o seu lampeirismo por este mundo desconhecido. Se ela nunca mais voltar, vai ser uma tristeza lá no sítio.

— Não tenha medo — animou Pedrinho. — Emília é uma danada.

E tinha razão de pensar assim, porque logo depois a boneca reapareceu, com cara alegre.

— Estamos salvos! — foi dizendo muito lambeta. — Os marcianos não nos podem ver. Fiz todas as experiências. Passei rentinha duma porção deles. Cheguei até a puxar o chicotinho de um. O coitado levou um susto, mas não me percebeu. Podemos passear por aqui sem medo de nada.

E assim foi. Saíram dali sem medo nenhum e, sempre guiados pela Emília, andaram por toda parte como se estivessem na casa da sogra. Como os dois nada pudessem ver, tinham de contentar-se com as informações da Emília.

— Estamos num maravilhoso palácio — disse ela em dado momento. — Deve ser o palácio do governo dos marcianos. Lá está o rei no seu trono, todo batatal, como se fosse o dono dos mundos… Continue lendo “Monteiro Lobato – Viagem ao Céu”

Monteiro Lobato en Esperanto – 04

Vojaĝo al la Ĉielo

 Ĉapitroj 10, 11 kaj 12

 Tradukis: Jorge Teles

 

10 – Pli Vidaĵoj de la Tero

         Horojn poste, la vidaĵo de tiu grandega Tero pendanta sur la ĉielo estis tute ŝanĝita, kaj Peĉjo rekomencis la geografiajn lecionojn al Sankta Georgo.

         – Jen la eŭropa kontinento! – li diris. – Tiuj insuloj (kaj li fingromontris) estas la Britaj Insuloj, aŭ Britio – tiu negrava Bretonio de la tempo de via amiko Diokleciano. Plue ni havas Norvegion kun ĝiaj fjordoj…

         – Kaj ankaŭ ĝiaj sardinoj, – aldonis Emilja. – La sardinoj el Norvegio vojaĝas tra la tuta mondo en etaj boatoj, nomataj “ladskatoloj”.

         Sankta Georgo ne komprenis, ĉar siatempe ne ekzistis ladskatoloj. Peĉjo daŭrigis:

         – Tiu Rusujo, pri kio vi volis scii, kie ĝi estas, jen ĝi – tiu granda lando. Ĝi estas la lando de barbhavaj rusoj, kozakoj, kaviaro, belaj dancoj kaj sovetoj. Tie Napoleono fiaskis.

         – Kiu estas ĉi tiu leono? – demandis la sanktulo. Continue lendo “Monteiro Lobato en Esperanto – 04”