Jorge Teles

Vojaĝo al la Ĉielo

 Ĉapitroj 4, 5 kaj 6

 Tradukis: Jorge Teles

 

4 – La ĉielo dum la nokto

         La ĉielo estis belega, travidebla kiel kristalo. La flagrado de la steloj aspektis kiel la okuloj de la geknaboj, kiam ili vidis la pleton kun dolĉaĵoj, senditan de kolonelo Teodoriko pro la naskiĝtago de sinjorino Benta. Antaŭ ol levi la tukon de la pleto, ĉiuj okuloj de la bieneto estis kiel la steloj de tiu nokto.

         Sinjorino Benta spiris kaj parolis, montrante la ĉielon: – Rigardu tiujn kvar stelojn kiuj formas krucon! Estas la konstelacio La Suda Kruco. Konstelacio signifas grupon de steloj. Ĉi konstelacio estas la plej grava por la homoj, kiuj loĝas de la ekvatoro ĝis la sudo, kiel ni. Ĝi same gravas kiel la fama Granda Ursino por la popoloj loĝantaj en la nordo de la ekvatoro, kiel eŭropanoj kaj usonanoj. La Suda Kruco estas nia nokta horloĝo. La 15an de majo de ĉiu jaro, ĉi konstelacio estas tute vertikala super niaj kapoj, kiel la suno tagmeze, kaj tiam ni scias, ke estas ĝuste la naŭa horo nokte.

         – Kiel amuza! – kriis Peĉjo. – Estas fino de aprilo. Baldaŭ ni alvenos la 15an de majo – kaj mi akordigos nian horloĝon en la manĝoĉambro pere de la Suda Kruco. Kia bela ago, ĉu, avinjo?

         – Jes mia filo. Scii vere permesas belajn agojn. Scienca ereto, kiun vi ĵus lernis igas vin tre feliĉa. Imagu, kiam vi fariĝos vera astronomo, kiel “Flammarion”!

         – Do, li montros vizaĝon de stultulo, ĉar li ridos la tutan tagon, pro la scienco, kiun li havos interne – diris Emilja. Continue lendo “Monteiro Lobato en Esperanto – 04”

 Vojaĝo al la Ĉielo

 Ĉapitroj 1, 2 kaj 3

Tradukis: Jorge Teles

 

1 – La Monato de Aprilo

         Jen aprilo, la monato de la naskiĝtago de Peĉjo kaj konsiderata de ĉiuj kiel la plej bona monato de la jaro. Kial? Ĉar ĝi estas nek malvarma nek varma kaj ĝi ne estas monato da pluvo aŭ sekeco – ĉio en la ĝusta mezuro! Kaj pro tio ili inventis grandan novaĵon en la Bieneto de la Flava Pego: la ferioj de la lacertoj.

         – Kio estas tio?

         Tre interesa ideo. Ĉar aprilo estas la plej agrabla monato el ĉiuj, ili elektis ĝin por la “granda ĉiujara ripozo” – la tutan monaton sen ion fari, kvietaj, sub la suno, dormantaj kiel lacertoj! Fari nenion estas maniero diri, ĉar ili faris tre agrablan aferon: vivi! Nur tio. Ili ĝuadis la plezuron vivi…

         – Jes – diris sinjorino Benta – ĉar grandan parton el niaj vivoj ni pasigas okupataj nur de ion fari, ni saltas de ĉi tie al tie, kaj ni ne havas tempon por ĝui la plezuron vivi. Ni vivas sen atenti pri la vivo kaj, sekve, sen ĝui la plezuron vivi laŭ la maniero de la lacertoj. Ĉu vi rimarkis, kiel la lacertoj pasigas horojn kaj horojn sen movoj sub la suno, kun fermataj okuloj, vivantaj, ĝuantaj la plezuron vivi – kaj nenio pli?

         Kaj la organizado, kiun ili donis al la monato aprilo en la bieno, estis tre amuza. Antaŭe ili solvis ĉiujn solvendajn kazojn, organizis manĝeblaĵojn, el tiuj, kiuj ne bezonas fornon – fromaĝoj, fruktoj, kuketoj, kaj aliaj, kaj metis ŝildon sur la paŝteja pordego:

LA FAMILIO ESTAS FOR

ĜIS LA KOMENCO DE MAJO.

kaj post kiam ĉio estis bone aranĝita kaj pripensita, ili ekripozis.

         Estis malpermesate fari ion ajn. Estis malpermesate eĉ pensi. La cerboj devis esti en trankvila duondormo. Ĉiuj vivantaj – nur tio! Biologia vivado, kiel dirintus la Vicgrafo. Continue lendo “Monteiro Lobato en Esperanto – 04”