Aliaj tekstoj – Página: 8

25/10/200910/01/2022

RAKONTU ALIAN ANJO 03. MARIA CINDRULINO

desegnis ricardo garanhani

Noto: La duonpatrino kun siaj du filinoj kaj la edziniĝo kun la princo estas la nuraj similaĵoj inter la rakonto de mia avino kaj la tradicia Cindrulino. Tre probable, en la Brazila landinterno, rakontanto post rakontanto, preskaŭ ĉiuj analfabetaj, la rakonto perdis kelkajn detalojn kaj ricevis aliajn; ekzemple, la lavado de bova stomako, kio estas pli koncerna al la kulturo kaj la kutimoj de la popolo. La plej famaj versioj de Cindrulino estas tiu de Charles Perrault (1628/1703), tiu kolektita de la fratoj Grimm (1785/1863 kaj 1786/1859) kaj tiu de Walt Disney (1901/1966). La rakonto de Disney pli similas al tiu de Perrault, eble ĉar la versio de la fratoj Grimm estas tro feroca: por ke la fratinoj sukcesu vesti la ŝueton, unu fortranĉas la piedan dikfingron kaj la alia la kalkanon. Kaj la puno al la fratinoj estas blindeco.

La plej antikva versio troviĝas en Strabono (ĉ59a.K./25p.K.). Laŭ li, oni rakontadis en Egiptio ke la piramido de Mikerino estis omaĝe al kromvirino de Psamitiĥo; iutage la juna Rodopisa sin banis kaj aglo ŝtelis ŝian sandalon. Forfluginte, la aglo forlasis la sandalon, kiu falis ĉe la faraono. Sorĉita pro la rafineco kaj mezuro de la ŝueto, kaj ankaŭ mirigita de la neordinara okazaĵo, li ordonis ke oni trovu la posedantinon de la sandalo. Oni trovis ŝin en Naŭkratiso kaj kondukis ŝin al li kaj ili geedziĝis (Geografio, XVII, I, 4). Tamen, Herodoto (480-425aC) en sia Historio (libro 2a, 134, 135), rakontas aliajn peripetiojn pri tiu Rodopisa; sed konfirmas la diraĵon, laŭ kiu la piramido estis farita por ŝi.

Foje estis bela junulino nomata Maria Cindrulino. Ŝia duonpatrino estis tre perversa. Dum ŝi kaj siaj du filinoj amuziĝis, Maria Cindrulino estis devigata fari la tutan mastrumadon.

Iam oni buĉis bovon kaj Maria Cindrulino iris al la rivero por lavi ĝian stomakon. Tiun taskon neniu volis ĉar la stomako ĉiam estis plena je fekaĵo. Kiam ŝi skuis la stomakon ene de la akvo, ĝi eskapis kaj flosante foriris. Pro timo al la duonpatrino, Maria Cindrulino sekvis la stomakon laŭ la riverbordo. Ŝi marŝis kaj marŝis kaj fine alvenis al nekonata loko. La stomako fiksiĝis sur branĉoj kaj haltis. Maria Cindrulino prenis stangon kaj fortiris la stomakon el la akvo.

Proksime estis malnova dometo. Ĉar ŝi laciĝis, ŝi decidis eniri. Estis terura malordo. Ŝi manĝis pecon da pano kaj ripozetis. Poste, kvazaŭ ŝi intencis danki pro la pano, ŝi balais la plankon kaj lavis la teleraron kaj la tolaĵon kaj pendigis ĝin kaj purigis la meblaron kaj la fornon kaj kiam ŝi estis ekironta, ŝi aŭdis bruon. Ŝi kaŝiĝis malantaŭ la pordo.

Tri maljunulinoj eniris kaj ili estis tri feinoj. Ili rigardis kaj miris.

La tri samtempe parolis:

– Franjo, franjo, kiu bonaĵon faris al ni?

La unua parolis:

– Tiu, kiu bonaĵon faris al ni, meritas oran stelon sur la frunto.

Kaj ora stelo aperis sur la frunto de Maria Cindrulino.

Continue lendo “RAKONTU ALIAN ANJO 03. MARIA CINDRULINO”

27/08/200910/01/2022

RAKONTU ALIAN ANJO 02. LA SANDALO

desegnis ricardo garanhani.

Noto: En la komenco de la jaroj 70 mi legis la Dekameronon de Boccaccio. La kvara novelo de la sepa tago memorigis min pri unu el la rakontetoj de mia avino. Mi trovis variantojn rilate lokon kaj detalojn sed la esenco estis la sama. Mi pripensis la aliajn rakontojn de mia analfabeta avino. Mi faris bilancon pri ĉiuj. Kaj konkludis ke kelkajn el tiuj rakontoj mi neniam trovis en libroj. Kaj mi skribis ilin, por ne forgesi. La rezulto estas la verketo Rakontu alian, anjo. La dua rakonto, La Sandalo, estas tiu simila al la novelo de Dekamerono.

Foje estis virino tre bela. Ŝia edzo estis riĉa bienulo kaj ili posedis multajn sklavojn. Tio okazis kiam en Brazilo ankoraŭ estis nigraj sklavoj.
Iam, aperis kolportisto plena je novaĵoj kaj la virino aĉetis hartukon. Enirinte en dormoĉambro ŝi malfaldis la tukon por ĉirkaŭi la hararon kaj rubena ringo falis surplanken. Ŝi lokis la ringon ie kaj kiam li revenis, kelkajn tagojn poste, ŝi diris ke la ringo kaŝiĝis ene de la tuko. Li prenis la ringon kaj rigardis ŝin laŭ tiel speciala maniero ke ŝi tute tremeris.
Unu monaton poste li revenis kaj ŝi aĉetis juvelujon. Li diris ke li volas paki ĝin, ŝi ne volis, sed li tiel insistis ke ŝi konsentis. Ŝi iris al sia dormoĉambro kaj tuj poste sklavino venis kun la pako. La virino estis ege aflikta.
Ĉu ne veras ke la senhontulo metis en la juvelujo mesaĝeton? “Mi volas renkonti la sinjorinon en kaŝita loko.”
Kiam la kolportisto revenis ŝi ne lin ricevis, avertante per iu ke ŝi nenion bezonas. Sed dum la vespermanĝo la bienulo diris al ŝi ke li dungis la kolportiston en la bieno por servi kiel lignaĵisto. Ŝi iĝis plentima sed nenion diris.

Continue lendo “RAKONTU ALIAN ANJO 02. LA SANDALO”

05/08/200910/01/2022

RAKONTU ALIAN ANJO 01. – FRAŬLINO MARINJO, MI VIN MANĜ’MANĜ’!

(desegnis Ricardo Garanhani)

Foje, estis maljuna fraŭlino nomata Marinjo. Ŝi estis fraŭlino ĉar ŝi rifuzis ĉiujn prezentiĝintajn svatiĝantojn. Kiam ŝi decidis edziniĝi, ili ne plu volis ŝin, ĉar ŝi jam maljunuliĝis.

Tiam, maljunaj fraŭlinoj loĝis ĉe siaj gepatroj. Ili brodis kaj kudris. Ili helpis je la hejmlaboroj. Sed tiu preciza Fraŭlino Marinjo ne havis patron. Nek patrinon. Nek fraton. Onklon aŭ onklinon ŝi ne havis. Eĉ ŝia baptopatro jam mortis kaj pri baptopatrino ŝi memoris absolute nenion. Pro tio loĝis ŝi tute sola kaj ŝia nura akompananto estis hundineto tre ruza.

Fraŭlino Marinjo estis tre timema. Je la alveno de la nokto, ŝi fermis la pordon per stango kaj estingis la kandelon. Ŝi loĝis en malproksima domo. Je la alveno de la mateno, ŝi ne plu timis.

Iuvespere, oni frapis je la pordo, tok-tok.

Fraŭlino Marinjo kuntiriĝis pro timo.

Oni frapis denove, tok-tok.

Ŝi ne respondis, muteta kiel nur ŝi mem.

Oni frapis laste, tok-tok. Kaj vira voĉo kriis de ekstere: Continue lendo “RAKONTU ALIAN ANJO 01. – FRAŬLINO MARINJO, MI VIN MANĜ’MANĜ’!”