desegnaĵo de ricardo garanhani
Noto: Jen ekzemplero de etiko nur sugestata, kiu daŭras de longa tempo: malriceĉo estas fonto de virto, fido ebligas miraklon kaj la malbono ĉiam estas punata. Feliĉaj la simpluloj.
Estis foje tre malriĉa virino kiu havis multajn gefilojn, ĉirkaŭ ok, kaj ŝi estis vidvino. Ŝi laboris ĉe virino tre riĉa kaj tre kruela. La malriĉulino laboris en la kuirejo de la riĉulino. Ŝi preparadis panon, biskviton, kukon, maizkukon.
Tiutempe la junulinoj edziniĝis kaj ne translokiĝis el la gepatra hejmo. Do, la domoj estis grandegaj kaj plenaj je filoj kaj filinoj kaj bofiloj kaj nepoj kaj nepinoj kaj avo kaj avino kaj praavo kaj praavino kaj prapraavo kaj prapraavino. Ankaŭ la riĉulino vidviniĝis kaj en sia domo vivadis personamaso kaj pro tio la forno ĉiam estis plena je pano. La malriĉulino devus baki tiun panaron. Kaj ĉiam restis knedaĵo en la platkaldrono aŭ en la pelvo aŭ en la argilpelvo. Kaj la malriĉulino prenis lignan kuleron kaj raspis la restaĵojn kaj metis ĉion en gamelon kaj kiam venis vespero ŝi kunportis tion al sia hejmo. Tie ŝi renkontis plorantajn gefiletojn pro malsato. Kaj en brulligna forno ŝi bakis la knedrestaĵon kaj iĝis bela maizkuko kaj la gefiletoj manĝis kaj ne plu ploris kaj eĉ estis diketaj.
Ĉiutage ŝi faris tion.
Do, dimanĉe, la riĉulino promenadis kaj renkontis la gefiletojn de la malriĉulino, tute puraj kaj diketaj. Ŝi opiniis tion stranga kaj decidis spioni.
Continue lendo “RAKONTU ALIAN ANJO 06. LA BOVIN-EKSKREMENTO”
