Categoria: Lobato en Esperanto

Vojaĝo al la Ĉielo

 Ĉapitroj 13, 14 kaj 15

 Tradukis: Jorge Teles

  

13 – La heroaĵoj de Emilja en Marso

         La geknaboj restis silentaj kaj senmovaj malantaŭ la ŝtono dum Emilja foriris. Post duonhoro ili iĝis maltrankvilaj.

         – Ni estis tre egoismaj, Peĉjo, ĉar ni lasis Emiljan eliri tute sinmontrema en ĉi nekonata mondo. Se ŝi neniam revenos, ni ĉiuj malĝojiĝos.

         – Ne timu, – kuraĝigis Peĉjo. – Emilja estas lertega.

         Kaj li pravis tion pensis, ĉar tuj poste la pupo reaperis, kun feliĉa aspekto.

         – Ni estas savitaj! – diris plena je fiero. – La marsanoj ne povas vidi nin. Mi faris ĉiujn eksperimentojn. Mi preterpasis grupon. Mi eĉ tiris la vipon de unu el ili. La kompatindulo ektimis, sed ne rimarkis min. Ni povas ĉirkaŭpaŝi en ĉi loko sen timo pri io ajn.

         Kaj tio okazis. Ili foriris de malantaŭ la ŝtono sen ia timo kaj, ĉiam gvidataj de Emilja, ili marŝis ĉien kvazaŭ ili estus en sia propra domo. Ĉar la du nenion kapablis vidi, ili devis kontentiĝi kun la informoj de Emilja.

         – Ni estas en mirinda palaco, – ŝi diris. – Devas esti la registara palaco de la marsanoj. La reĝo sidas sur trono, tute terpomece, kvazaŭ li estus la posedanto de la mondoj… Continue lendo “Monteiro Lobato en Esperanto – 04”

Vojaĝo al la Ĉielo

 Ĉapitroj 10, 11 kaj 12

 Tradukis: Jorge Teles

 

10 – Pli Vidaĵoj de la Tero

         Horojn poste, la vidaĵo de tiu grandega Tero pendanta sur la ĉielo estis tute ŝanĝita, kaj Peĉjo rekomencis la geografiajn lecionojn al Sankta Georgo.

         – Jen la eŭropa kontinento! – li diris. – Tiuj insuloj (kaj li fingromontris) estas la Britaj Insuloj, aŭ Britio – tiu negrava Bretonio de la tempo de via amiko Diokleciano. Plue ni havas Norvegion kun ĝiaj fjordoj…

         – Kaj ankaŭ ĝiaj sardinoj, – aldonis Emilja. – La sardinoj el Norvegio vojaĝas tra la tuta mondo en etaj boatoj, nomataj “ladskatoloj”.

         Sankta Georgo ne komprenis, ĉar siatempe ne ekzistis ladskatoloj. Peĉjo daŭrigis:

         – Tiu Rusujo, pri kio vi volis scii, kie ĝi estas, jen ĝi – tiu granda lando. Ĝi estas la lando de barbhavaj rusoj, kozakoj, kaviaro, belaj dancoj kaj sovetoj. Tie Napoleono fiaskis.

         – Kiu estas ĉi tiu leono? – demandis la sanktulo. Continue lendo “Monteiro Lobato en Esperanto – 04”

Vojaĝo al la Ĉielo

 Ĉapitroj 7, 8 kaj 9

 Tradukis: Jorge Teles

  

7 – Aĵoj de la Luno

         – Kiu vi estas, estaĵeto? – demandis Sankta Georgo al ŝi.

         – Mi estas Emilja, eksmarkizino de Vostuleto, por vin servi, – respondis la pupo, tre sinmontrema kaj vantoplena.

         La sanktulo nenion komprenis. Kaj li ankoraŭ estis kun la buŝo malfermata, kiam li vidis Peĉjon kaj Nazulinon. Malantaŭ la geknaboj aperis onklino Nastasja, kun la manoj en preĝa pozicio, klopodante por haste preĝi, kiom da preĝoj ŝi sciis.

         – Kiel vi alvenis ĉi tien? – la sanktulo demandis. Tio ŝajnas al mi la mirindaĵo de la mirindaĵoj.

         – La pirlimpimpim-pulvoro alportis nin, – respondis Peĉjo, – sed Sankta Georgo restis en la sama nekomprenado.

         – Mi nenion scias pri tia drogo, – li diris, – sed devas esti la plej potenca, ĉar la distanco de la Tero al la Luno estas 64.000 leŭgoj – bona distanco!

         Peĉjo ridis kaj ĵargone respondis, tiele ke la sanktulo ne povis kompreni:

         – Por nia pulvoro, ĉi distanco estas la frandaĵo inter frandaĵoj. Dum palpebrumado, ni voras tiujn 64.000 leŭgojn dum la sama tempo je kiu ni manĝas farunajn kuketojn, el tiuj, kiuj disfandiĝas en la buŝo. Continue lendo “Monteiro Lobato en Esperanto – 04”