Monteiro Lobato en Esperanto – 01

La Bieneto de la Flava Pego

Kvina Parto: La Aventuroj de la Princo

Tradukis: Jorge Teles

1 – La Holivuda kato

            En tre varma suna tago Lucia kaj Emilja sidadis sub la ombro de la ĵabutikabujo kaj atendadis Peĉjon, kiu iris al la arbareto por tranĉi bastonojn por birdokaptilo.

            Ili pasigis longan tempon memorante la geedziĝajn festojn, kiuj finiĝis tiel strange pro la eterna manĝemo de Vostuleto. Subite, miaŭo de kato.

            Nazulino surpriziĝis, ĉar ne estis katoj en la bieneto.

            – Emilja – ŝi diris atenteme – ĉi tiu miaŭo aspektas kiel miaŭo de la Holivuda Kato…

            Estis la unua fojo, kiam la pupo aŭdis pri tia rolulo.

            – Kiu estas ĉi civitano? – ŝi demandis.

            – Ho, li estas kato, kiun vi eĉ ne sukcesas imagi, pro tio ke li estas inteligenta kaj petolema! Li eniras en la plej grandaj aventuroj, aperas en multaj filmoj, faras ruzaĵojn. Neniu venkas lin. La Holivuda Kato ĉiam venkas.

            – Eĉ ne la Holivuda Vakero?

            – La Holivuda Vakero vidas la Holivudan Katon kaj fuĝas!…

            Emilja suspiris.

            – Ho, ho! Kun iu tia mi volus edziniĝi… Continue lendo “Monteiro Lobato en Esperanto – 01”

Visitas: 317

Monteiro Lobato en Esperanto – 01

La Bieneto de la Flava Pego

 Kvara parto: La Geedziĝo de Nazulino

 Tradukis: Jorge Teles

 1 – La malsaniĝo de la princo

            Post la vojaĝo de Nazulino al la regno de la Klaraj Akvoj la princo Oroskvamo falis en profundan malĝojon. Li magriĝis. Liaj skvamoj fariĝis maldikaj kiel silka papero. Li havis la okulojn fiksitaj al la trono, de kie Nazulino spektis la grandan kortuman balon, kaj de tempo al tempo li suspiradis, per suspiroj venintaj el la profundaĵoj de la koro. Rilate la apetiton, nenion. Antaŭ ĉiuj bongustaj frandaĵoj kiujn la regna kuiristo elpensadis, ĉiam okazis tio: la princo leviĝis el la tablo sen tuŝi iun pladon. Belaj vermoj lasis lin tiel indiferenta, kvazaŭ ili estus unu el tiuj teruraj allogaj vermoj, kiuj havas hokon interne.

            Ĉi tiu animstato de la princo tre malĝojigis la korteganaron. Aldone al tio, ke ĉiuj sincere amas la princon, ili timis, ke en okazo de lia morto sidiĝu en la trono iu piranjo de malbona kasto, aŭ fama polpo kiu amuziĝas per strangolado de kompatindajn fiŝojn per siaj teruraj tentakloj. Continue lendo “Monteiro Lobato en Esperanto – 01”

Visitas: 382

Monteiro Lobato en Esperanto – 01

La Bieneto de la Flava Pego

Tria parto: La Markizo De Vostuleto

Tradukis: Jorge Teles

1 – La sep porketoj

            Estis sep porketoj. Mi scias, ke la numero sep estas ĉiam preferata de la mensoguloj, sed ili vere estis sep. Ĉiuj ruĝaj, kun blankaj makuloj sur la korpo. Kiam ilia patrino promenadis, la sep porketoj akompanadis ŝin unu post la alia – rom, rom, rom…

            La tempo pasis kaj la porketoj kreskadis, kaj dum ili kreskadis ili iris…

            – Al la lernejo, mi scias!

            – Jes, al la lernejo de la forno.

            – Kia teruraĵo!

            – Tio veras. Porketa vivo en la Bieneto de la Flava Pego ne estas la plej enviinda. La bela besteto ludas en la korto, feliĉe, dika kiel pilko. Sinjorino Benta rigardas kaj diras:

            – Onklino Nastasja, hodiaŭ la kuzo Dodoko venas ĉi tien por vespermanĝi kun ni. Mi opinias, ke vi povas prepari “tiun”! – kaj fingromontras la kompatinduleton.

            La nigrulino iras al la maizdeponejo, prenas spikon kaj krias en la korto – ŝuk, ŝuk, ŝuk! Continue lendo “Monteiro Lobato en Esperanto – 01”

Visitas: 264