Categoria: SACI’

SACI’

 Ĉapitroj 17, 18, 19 kaj 20

 

17 – Noktomezo

Ĉimomente, la floro, kiu servis kiel horloĝo, tute malfermiĝis.

– Jen la horo! – diris Saci’. – Ni estas en la mezo de la nokto.

Malgraŭ lia kuraĝo, Peĉjo sentis tremeton tra la korpo. Estis la unua fojo en lia vivo, kiam li pasigis la tutan nokton en la arbaro – kaj ne estos ordinara nokto, laŭ la diro de Saci’.

– Nenion timu. Lasu ĉion al mi, ke nenio malbona okazos – diris Saci’, ĉirkaŭrigardante kvazaŭ serĉante ion. – Venu kun mi. Tie estas malnova arbo, aspidospermo, kiun mi konas, kaj ni trovos la plej bonan rifuĝejon.

Fakte. En la aspidospermo estis kavo, tre taŭga por esti kaŝejo. Ene de ĝi la du lokiĝis laŭplaĉe tiamaniere ke ili povus ĉion vidi sen danĝero esti vidataj. Continue lendo “Monteiro Lobato en Esperanto – 02”

SACI’

 Ĉapitroj 13, 14, 15 kaj 16

Tradukis: Jorge Teles

  

13 – Novaj diskutoj

Ili devis atendi ĝis noktomezo, ĉar nur en tiu horo la arbaraj elfoj eliras el siaj nestoj. Por pasigi la tempon, Saci’ klarigis al Peĉjo kia estas la vivo en la naturo.

– Vi neniam povas imagi pri la sorĉa vivo, kiun ni havas ĉi tie, – li diris.

– Do, do! – diris la knabo. – Estas nenio, kion la homoj ne scias. Avinjo havas libron pri Naturhistorio, kiu ĉion rakontas.

Saci’ ridis kaj blovis fumeton el la pipeto.

– Ĉu ĉion? Ha, ha, ha!… Ĉi libroj ne rakontas eĉ la duonon, kaj estas plenaj je inventaĵoj aŭ eraroj. Sufiĉas diri, ke por ĉiu insekto necesus tuta libro nur por rakonti ion pri ilia eta vivo. Kaj kiom da insektoj estas? Milionoj… Continue lendo “Monteiro Lobato en Esperanto – 02”

SACI’

 Ĉapitroj 9, 10, 11 kaj 12

 Tradukis: Jorge Teles

  

9 – La anakondo

– Monstro! Helpu min! Monstro kun korpo de serpento kaj kapo de bovo!… – kriis Peĉjo, kaj li denove grimpis sur la arbo eĉ pli rapide ol la unuan fojon.

Saci’ iris por vidi tion, kio estas, kaj revenis:

– Estas anakondo, kiu ĵus glutis bovidon. Descendu, ke ne estas danĝero. Ĝi dormas kaj dormos tiele dum du aŭ tri monatoj ĝis la bovo estos digestata.

Malgraŭ la fido je Saci’, la knabo saltis de arbo al arbo por malsuprenveni nur cent paŝojn for. Sed ĉar la tento vidi la anakondon estis granda, li malrapide alproksimiĝis, ĝis li atingis punkton de kie li povis sendanĝere ekzameni.

Estis unu el la plej grandaj, kiujn oni povas trovi, kaj ĝi devas esti almenaŭ dek metrojn longa kaj dika kiel kapo de viro. Peĉjo ne komprenis kiel la tuta bovido povus eniri en ĝin. Continue lendo “Monteiro Lobato en Esperanto – 02”