Categoria: Vojaĝo al la Ĉielo

Vojaĝo al Ĉielo

 Ĉapitroj 16, 17 kaj 18

 Tradukis: Jorge Teles

 

16 – La azeno aperas

         Kiom longe ili pasis tie supre sur la granda kometo? Neniu scias. Oni scias nur, ke en certa momento Nazulino ektremis kaj malrapide malfermis unu okulon. Poste ŝi malfermis la alian. Poste ŝi larĝe malfermis ambaŭ – kaj vidis muzelon kun du nigraj nazotruoj pendantaj super ŝia vizaĝo. Malgraŭ la kapturno, en kiu ŝi ankoraŭ estis, ŝi rekonis azenan vizaĝon. Kaj subita ekbrilo lumigis ŝian cerbon. La Parolanta Azeno! Tiuj naztruoj, tiu muzelo, tiuj pintoj de oreloj povas aparteni nur al la Parolanta Azeno, ĉar la Parolanta Azeno ruliĝis tra la etero kaj laŭ la opinio de Peĉjo ĝi certe estis hokita sur iu kometa vosto.

         La besto restis senmova, kun la kapo pendanta. Li certe estis en tiu pozicio delonge, atendante, ke la knabino vekiĝos – kaj post tiu longa atendado, li ankaŭ dormis. Jes. La Parolanta Azeno dormadis!

         – Emilja! – kriis Nazulino, kaj ŝi skuis la senkonscian pupon. – Vekiĝu! Ŝajnas, ke ni estas sekuraj kaj kun la Parolanta Azeno ĉi tie por helpi nin.

         La pupo larĝigis la okulojn kaj frotis ilin. Continue lendo “Monteiro Lobato en Esperanto – 04”

Vojaĝo al la Ĉielo

 Ĉapitroj 13, 14 kaj 15

 Tradukis: Jorge Teles

  

13 – La heroaĵoj de Emilja en Marso

         La geknaboj restis silentaj kaj senmovaj malantaŭ la ŝtono dum Emilja foriris. Post duonhoro ili iĝis maltrankvilaj.

         – Ni estis tre egoismaj, Peĉjo, ĉar ni lasis Emiljan eliri tute sinmontrema en ĉi nekonata mondo. Se ŝi neniam revenos, ni ĉiuj malĝojiĝos.

         – Ne timu, – kuraĝigis Peĉjo. – Emilja estas lertega.

         Kaj li pravis tion pensis, ĉar tuj poste la pupo reaperis, kun feliĉa aspekto.

         – Ni estas savitaj! – diris plena je fiero. – La marsanoj ne povas vidi nin. Mi faris ĉiujn eksperimentojn. Mi preterpasis grupon. Mi eĉ tiris la vipon de unu el ili. La kompatindulo ektimis, sed ne rimarkis min. Ni povas ĉirkaŭpaŝi en ĉi loko sen timo pri io ajn.

         Kaj tio okazis. Ili foriris de malantaŭ la ŝtono sen ia timo kaj, ĉiam gvidataj de Emilja, ili marŝis ĉien kvazaŭ ili estus en sia propra domo. Ĉar la du nenion kapablis vidi, ili devis kontentiĝi kun la informoj de Emilja.

         – Ni estas en mirinda palaco, – ŝi diris. – Devas esti la registara palaco de la marsanoj. La reĝo sidas sur trono, tute terpomece, kvazaŭ li estus la posedanto de la mondoj… Continue lendo “Monteiro Lobato en Esperanto – 04”

Vojaĝo al la Ĉielo

 Ĉapitroj 10, 11 kaj 12

 Tradukis: Jorge Teles

 

10 – Pli Vidaĵoj de la Tero

         Horojn poste, la vidaĵo de tiu grandega Tero pendanta sur la ĉielo estis tute ŝanĝita, kaj Peĉjo rekomencis la geografiajn lecionojn al Sankta Georgo.

         – Jen la eŭropa kontinento! – li diris. – Tiuj insuloj (kaj li fingromontris) estas la Britaj Insuloj, aŭ Britio – tiu negrava Bretonio de la tempo de via amiko Diokleciano. Plue ni havas Norvegion kun ĝiaj fjordoj…

         – Kaj ankaŭ ĝiaj sardinoj, – aldonis Emilja. – La sardinoj el Norvegio vojaĝas tra la tuta mondo en etaj boatoj, nomataj “ladskatoloj”.

         Sankta Georgo ne komprenis, ĉar siatempe ne ekzistis ladskatoloj. Peĉjo daŭrigis:

         – Tiu Rusujo, pri kio vi volis scii, kie ĝi estas, jen ĝi – tiu granda lando. Ĝi estas la lando de barbhavaj rusoj, kozakoj, kaviaro, belaj dancoj kaj sovetoj. Tie Napoleono fiaskis.

         – Kiu estas ĉi tiu leono? – demandis la sanktulo. Continue lendo “Monteiro Lobato en Esperanto – 04”