Jorge Teles – Página: 24 – Português Esperanto English Músicas

10/12/2023

Monteiro Lobato en Esperanto – 05

Memoroj de Emilja

Ĉapitroj 7, 8 kaj 9

Tradukis: Jorge Teles

7 – Emilja eltrovas la sekreton de “Popeye”.

Emilja iris al la kuirejo por peti al onklino Nastasja, ke ŝi metu porcion da brasikaj folioj en la pistilon kaj pistu ĉion tre bone, por fari paston. Nastasja demandis por kio.

– Tio ne koncernas vin – respondis la eta diablino.

Onklino Nastasja suspiris. Sed ŝi faris la petitan brasikan paston, per kiu la pupo plenigis ladskatolon. Ŝi envolvis ĝin en ĵurnalo kaj, tre kontenta pri si mem, iris al “Popeye”.

– Mi konas vian sekreton, sinjoro “Popeye”, – ŝi diris kun dolĉa vizaĝo. – Ĝi nomiĝas: spi-na-co. Sen spinaco, vi valoras egale al iu ajn viro.

“Popeye” faris pu! pu!

– Mi ankaŭ scias, – daŭrigis Emilja, – ke via spinaco funkcias nur dum dek kvin minutoj. Post dek kvin minutoj, vi denove estas malforta.

“Popeye” laŭte ridis kaj grumblis:

– Duobligu la dek kvin minutojn kaj vi pravos. Pu! Pu!

Emilja iris for. Ĝuste tion ŝi volis scii: kiom longe la spinacefiko daŭris sur la maristaj muskoloj. Ŝi kuris por interkonsiliĝi kun Peĉjo. Continue lendo “Monteiro Lobato en Esperanto – 05”

10/12/202310/12/2023

Monteiro Lobato

Memórias da Emília

Capítulos 7, 8 e 9

7 – Emília descobre o segredo de Popeye.

Emília foi à cozinha pedir a Tia Nastácia que pusesse uma porção de folhas de couve no pilão e amassasse tudo muito bem, fazendo uma pasta. Nastácia perguntou para quê.

– “Não é da sua conta” – respondeu a diabinha.

Tia Nastácia também suspirou. Mas fez a pasta de couve pedida, com a qual a boneca encheu uma latinha. Embrulhou-a num jornal e, muito segura de si, foi ter com Popeye.

– “Eu sei do seu segredo, Senhor Popeye – disse ela inocentemente. – Chama-se: espi-na-fre. Sem espinafre o senhor vale tanto como um homem qualquer.”

Popeye fez – pu! pu!

– “Mas eu também sei – continuou Emília – que o seu espinafre só faz efeito por quinze minutos. Passados quinze minutos o senhor está bambo outra vez.”

Popeye riu-se grosso, rosnando:

– “Dobre os quinze minutos e terá acertado. Pu! pu!”

Emília afastou-se. Era justamente aquilo o que ela desejava saber: quanto tempo durava nos músculos do marinheiro o efeito do espinafre. Correu a conferenciar com Pedrinho. Continue lendo “Monteiro Lobato”

03/12/2023

Monteiro Lobato en Esperanto – 05

Memoroj de Emilja

Ĉapitroj 4, 5 kaj 6

Tradukis: Jorge Teles

4 – La falsa anĝelo. Protesto de la anglaj infanoj. Peter Pan aperas. Konversacioj kun la vera anĝelo.

La anglaj infanoj, post kiam la admiralo eniris en la ĉambro de sinjorino Benta, iris kun Peĉjo al la fruktoĝardeno.

– La anĝelo! La anĝelo! – ĉiuj kriadis. – Ni volas vidi la anĝelon!…

Peĉjo haltis antaŭ la pitangujo kaj montris la strangan figuron kun la manoj krucitaj sur la brusto kaj la okuloj al la ĉielo, hokata al la forko de la arbo.

– Jen li! La anĝelo estas tie. – Okazis granda silento. Miloj da bluaj okuloj fokusiĝis al la stranga bildo. Subite unu el la infanoj kriis: – Kia malbela anĝelo! Kaj bruado komenciĝis. “Ne utilis veni ĉi tien por vidi tion,” kriis alia. Kaj tria: “En iu butiko por ludiloj en Londono ni havas pli bonan ol tio.” Kaj kvara: “Aspektas kiel ligna anĝelo… Li eĉ ne moviĝas”.

Nazulino signis al mi, la Vicgrafo, ke mi moviĝu kaj mi faris tre mallertajn movojn.

– Kio estas tio? – Knabino subite kriis. – Anĝelo kun cilindra ĉapelo? Kie oni jam vidis tion?

Fakte. Pro la hasto de la organizado, la geknaboj forgesis elpreni la faman cilindran ĉapelon el mia kapo, tiel ke la anĝelo restis kun ĝi sur la kapo, tre blanka, ĉar ĝi ankaŭ estis kolorigita per la tritika faruno. Continue lendo “Monteiro Lobato en Esperanto – 05”