Tag: esperanto

ricardo garanhani desegnis
   

    Nu.
Dum kelka tempo la junulo ne volis ŝteli en la kastelo. Li havis sufiĉan monon kaj ne intencis riski. Okazis do ke la mono malaperadis kaj iam ĝi finis.
Post tio li ja decidis iri al la castelo, tra tiu eniro kiun nur li konis. Li kaŝe alvenis al la trezorejo por videti. Ĉio estis kiel antaŭe. La sama rado je turniĝantaj tranĉiloj, la sama dentradaro. Li havis kun si novan ferstangeton, haltigis la radon, eniris, ŝtelis ĉion deziratan, foriris, turnigis la radon.
Sed la reĝo malkovris la ŝteladon. Post tiam, kiam li trovis tiujn pecojn el ŝtelisto meze de la padeloj, kiuj estis de la patro de nia ŝtelisto, li sendis ĉiumatene serviston por kontroli la monon. Kaj tiu-ĉi matene la reĝo malkovris.
Li decidis fari proklamon kiel klopodo por aresti la ŝteliston. Li sciigis al la tuta urbo ke en la ĉambro de la princino estis bela lintuko brodita de ŝi mem. La ŝtelisto kiu kapablus ŝteli la lintukon meritos duonon de la regno kaj edziĝos kun la princino.
La ŝtelisto jam estis laca pri ŝtelado kaj decidis ŝteli tiun tukon kaj riĉiĝi kaj princiĝi.

Continue lendo “RAKONTU ALIAN ANJO 11. LA RUZA ŜTELISTO (tria parto)”

desegnaĵo de ricardo garanhani
    

     Iam, nia ŝtelisto rimarkis ke la mono finiĝadis. Li decidis ion ŝteli pro tio, ke ili ne havu necesbezonon. Li decidis ŝteli en la reĝa kastelo. Li iris ĝis la kastelo kaj diris ke li volas esti gardisto ĉe la reĝo. La kapitano, antaŭ tiu forta kaj bela junulo, akceptis lin kaj post kelkaj tagoj, li servadis en la trezorejo. Nu, anstataŭ enira pordo oni faris kaptilon, specon de muelilo je akraj metalpadeloj, akraj kvazaŭ tranĉiloj, kaj tiu, kiu volus eniri tra tiu pordo estus tranĉdispecigita. Tiam la ŝtelisto bone studis tiun dentradaron kaj ne plu servis en la kastelo.
Poste, nokte li eniris en la kastelo kaj iris ĝis la trezorejo. Li prenis ferstangeton kaj enmetis ĝin en truon, kiun li eltrovintis kaj haltigis la radon. Li eniris la ĉambron, tre zorgeme, sen tuŝo sur la akraj padeloj, ĉar li sciis ke, se ili iomete moviĝus, la ferstangeto rompiĝus kaj li estus tranĉdispecigita. Li ŝtelis iom da oro kaj elirinte fortiris la ferstangeton. La padeloj denove turniĝis.
Li kunportis la monon hejmen kaj tiom estis la oro en la kastelo ke neniu rimarkis ian mankon.
Kaj tiamaniere okazis dum multe da tempo. Li iradis, li haltigis la radon, li eniris kaj ŝtelis kaj ĉio restis egale kaj li iris hejmen.
Okazis ke, iam, lia patro volis ŝteli kun li. Li diris ne, pro la danĝero. Sed la patro tiel obstinis kaj tiel insistis ke li decidis konduki lin.

Continue lendo “RAKONTU ALIAN ANJO 10. LA RUZA ŜTELISTO (dua parto)”

desegnaĵo de ricardo garanhani

Noto: Ĉi tiu interesega senmorala rakonto de mia avino, certe kunigas pecojn el diversaj rakontoj.  La tri unuaj peripetioj ŝajne devenas de similaj aventuroj de Pedro de Urdemalas aŭ Till Strigospegul’. La lasta aventuro, tiu ene de la palaco, estas pli perpleksiga; ĝi aperigas nigran sorĉistinon, intermetaĵo eble okazita en Brazilo. Tiu aventuro de la ruza ŝtelisto estas la vera kialo, pro kio mi decidis registri la rakontojn de mia avino. Mi neniam trovis en alia libro la lastan parton de ĉi rakonto kaj mi opiniis ke granda perdo okazos se mi ne skribu ĉion. En 2008 mi feliĉege surpriziĝis, kiam mi legis gravegan libron de la Homa Historio kaj trovis en ĝi la version, kiu, tutcerte, estas la originala.
Ĉar la rakonto estas longeta, mi ĝin dividis en tri partojn. Post ilia prezentado, mi prezentos kiel kvaran la tradukon de la malnova teksto. Tiu suspenso fariĝu interesa.
    

 Estis foje viro kiu havis tri filojn kaj kelkajn filinojn.
Iutage li alvokis la filojn kaj diris:
– Miaj filoj, mi iĝas maljuna, ni ne estas riĉaj kaj vi jam sufiĉe aĝas por labori. Ĉiu el vi elektos metion kaj mi sendos vin tra la mondo kaj vi revenos post kiam vi scipovos labori.
La plejaĝulo diris:
– Paĉjo, mi volas esti tajloro.
Parolis la maljunulo:
– Do, vi laŭiru tiun vojon kaj je la fino de la vojo estas domo kie loĝas la tajloro kaj li instruu vin.
La filo prenis siajn aĵojn, la patrino preparis lunĉon kaj pakis per tuko. Li foriris.
La dua filo diris:
– Paĉjo, mi volas esti pastro.
Kaj parolis la maljunulo:
– Nu, vi kunportu kapridon al la pastro kaj diru ke mi sendas vin tien por ke vi lernu fari meson kaj bapti kaj konfirmi kaj konfesigi.
La filo prenis siajn aĵojn, la patrino preparis lunĉon kaj pakis per tuko. Li foriris.
Kaj la tria filo diris:
– Paĉjo, mi volas esti ŝtelisto.

Continue lendo “RAKONTU ALIAN ANJO 09. LA RUZA ŜTELISTO (unua parto)”