Visitas: 1819
Monteiro Lobato en Esperanto – 05
Memoroj de Emilja
Ĉapitroj 13, 14 kaj 15 (lasta)
Tradukis: Jorge Teles
13 – Mia vojaĝo al Holivudo.
Ni iris al Holivudo en la ŝipo Wonderland, kun ĉiuj anglaj infanoj, Peter Pan kaj la Admiralo. Kaj ankaŭ Alice. Mi fuĝis el la bieneto. Mi jam estis naŭza pri kuketoj, pitangujoj, gramatika lando. Mi fuĝis – mi fuĝis – mi fuĝis kun la anĝeleto kaj la Vicgrafo.
La vojaĝo estis bonega, escepte por la Vicgrafo, kiu malsaniĝis ĝis li vomis duonon de sia scienco en la maron. Li vomis logaritmojn, angulojn kaj triangulojn, la leĝojn de “Newton” – vera malordo. Mi malsaniĝis pri nenio, eĉ ne la anĝeleto. Anstataŭe mi prenis la tempon por studi la lingvon de Alice kun la admiralo. Fine de la unua semajno la maljunulo deklaris al Peter Pan:
– La inteligento de ĉi infano estas eksterordinara! Ŝi jam parolas la anglan sen la plej eta akĉento!
Ne estis komplimento, ne. Fakte mi asimilis tiun lingvon kun tia perfekteco, ke mi eĉ korektis multajn eraretojn de Alice.
En Novjorko ni elŝipiĝis. Okazis kverelo. La admiralo volis konduki min al Vaŝingtono, por prezenti min al iu prezidanto Roosevelt. Mi nur volis scii pri la filmoj. Mi volis Holivudon, kiu estas la urbo de filmoj. Mi ne diskutis. Mi ŝajnigis, ke mi iros al Vaŝingtono kaj iris al Holivudo per aviadilo. Continue lendo “Monteiro Lobato en Esperanto – 05”
Visitas: 357
Monteiro Lobato en Esperanto – 05
Memoroj de Emilja
Ĉapitroj 10, 11 kaj 12
Tradukis: Jorge Teles
10 – Dialogo inter la pupo kaj la Vicgrafo. Lerteco de Emilja kaj rezignacio de la maizospiko.
La Vicgrafo skribadis la Memorojn, kiam Emilja eniris.
– Kiel iras la tasko? – ŝi demandis. – Ĉu vi jam verkis ion?
– Bonege, Emilja! Mi rakontis la tutan historion de la anĝeleto, la alveno de la anglaj infanoj, la batalon de “Popeye” kontraŭ Kapitano Hoko, kontraŭ la maristoj de Wonderland kaj poste kontraŭ Peĉjo kaj Peter Pan…
– Ĉu vi rakontis, ke mi ĉion savis? Ke se ne estus mia ideo pri la brasiko, la situacio estus terura?
– Mi ĉion diris ĝuste.
– Do legu ĝin.
La Vicgrafo legis la pretajn ĉapitrojn, kiujn Emilja aprobis kaj laŭdis ĉar ŝi opiniis, ke ĉio estas tre bone verkita.
– Bone, – ŝi diris. – Miaj Memoroj galopas. Mi volas pruvi al la mondo, ke mi faras ĉion, ke mi kapablas ludi, ke mi scias aritmetikon, ke mi kapablas verki memorojn…
– Ĉu vi kapablas verki memorojn, Emilja? – ironie demandis la Vicgrafo. – Do, skribi memorojn per la mano kaj kapo de alia estas kapablo pri verki memorojn?
– Perfekte, Vicgrafo! Ĝuste tion, kion mi diris. Fari aferojn per la manoj de aliaj, enspezi monon per la laboro de aliaj, akiri nomon kaj famon per la mensoj de aliaj: jen tio, kio signifas scii kiel fari aferojn. Gajni monon per nia laboro, gajni nomon kaj famon per nia menso estas ne scii kiel fari aferojn. Rimarku, Vicgrafo, mi estas en la mondo de la homoj ekde mallonga tempo, sed mi jam lernis tion, kiel vivi. Mi lernis la grandan sekreton de la vivo de la homoj sur la tero: lerteco! Inteligento estas ĉio. La mondo apartenas al la inteligentuloj. Se mi havus knabeton, mi donus al li nur unu konsilon: “Estu inteligenta, mia filo!” Continue lendo “Monteiro Lobato en Esperanto – 05”
Visitas: 295