Monteiro Lobato en Esperanto – 02

SACI’

 Ĉapitroj 9, 10, 11 kaj 12

 Tradukis: Jorge Teles

  

9 – La anakondo

– Monstro! Helpu min! Monstro kun korpo de serpento kaj kapo de bovo!… – kriis Peĉjo, kaj li denove grimpis sur la arbo eĉ pli rapide ol la unuan fojon.

Saci’ iris por vidi tion, kio estas, kaj revenis:

– Estas anakondo, kiu ĵus glutis bovidon. Descendu, ke ne estas danĝero. Ĝi dormas kaj dormos tiele dum du aŭ tri monatoj ĝis la bovo estos digestata.

Malgraŭ la fido je Saci’, la knabo saltis de arbo al arbo por malsuprenveni nur cent paŝojn for. Sed ĉar la tento vidi la anakondon estis granda, li malrapide alproksimiĝis, ĝis li atingis punkton de kie li povis sendanĝere ekzameni.

Estis unu el la plej grandaj, kiujn oni povas trovi, kaj ĝi devas esti almenaŭ dek metrojn longa kaj dika kiel kapo de viro. Peĉjo ne komprenis kiel la tuta bovido povus eniri en ĝin. Continue lendo “Monteiro Lobato en Esperanto – 02”

Monteiro Lobato – O Saci

O SACI

Capítulos 9, 10, 11 e 12

 

9 – A sucuri   

      — Um monstro! Acuda, saci! Um monstro com corpo de cobra e cabeça de boi!… — gritou Pedrinho, trepando de novo no guarantã com velocidade ainda maior que da primeira vez.

      O saci foi ver o que era e voltou dizendo:

      — É uma sucuri que acaba de engolir um boi. Desça que não há perigo. Ela está dormindo e dormirá assim dois ou três meses até que o boi esteja digerido.

      Apesar da confiança que o saci lhe merecia, o menino foi pulando de árvore em árvore para só descer a cem passos dali. Mas como a tentação de ver a sucuri fosse grande, foi voltando, voltando, até chegar em ponto de onde pudesse observá-la à vontade.

      Era das maiores que se poderiam encontrar, devendo ter pelo menos uns trinta metros de comprimento e a grossura da cabeça de um homem. Pedrinho não podia compreender como um boi inteiro pudesse caber dentro dela. Continue lendo “Monteiro Lobato – O Saci”

Monteiro Lobato en Esperanto – 02

SACI’

 Ĉapitroj 5, 6, 7 kaj 8

 Tradukis: Jorge Teles

 

5 – Peĉjo kaptas Sacion

Tiom impresis Peĉjon ĉi konversacio, ke de tiam li nur pensis pri saci’, kaj li eĉ komencis vidi saciojn ĉie. Sinjorino Benta mokis lin kaj diris:

– Atentu! Mi jam aŭdis rakonton pri knabo, kiu tiel pensis pri saci’, ke li fariĝis saci’…

Peĉjo ignoris la rakonton, kaj unu tagon, plena je kuraĝo, decidis kapti unu. Li denove serĉis Oĉjon Barnabaso.

– Mi decidis kapti sacion, – li diris, – kaj mi volas, ke vi instruu al mi la plej bonan manieron.

Oĉjo Barnabaso ridis antaŭ tiu braveco.

– Mi ŝatas vidi tian knabon. Vi montras, ke vi estas nepo de la forpasinta maljunulo, viro, kiu timadis eĉ ne la senkapan mulinon. Estas multaj manieroj kapti sacion, sed la plej bona estas pere de la kribrilo. Trovu krucan kribrilon… Continue lendo “Monteiro Lobato en Esperanto – 02”