Categoria: projekto gil vicente

Publicado em

Indekso: Projekto Gil Vicente

Gil Vicente 27. REĜO DUARDOS (1525)

 | 
Gil Vicente 27. REĜO DUARDOS (1525)

Resumo: Primalion, filo de Palmerim, imperiestro de Konstantinopolo, duele mortigis Perequim. Duardos, reĝo de Anglio, vestata kiel kavaliro, volas venĝon…

Visitas: 517
Publicado em

Gil Vicente 44. KOMEDIO PRI LA ARBARO DE LA TROMPOJ (1536)

la eskviro
Resumo:
Venas la Filozofo alkatenita al Stultulo; estas puno, ĉar li riproĉis kelkajn malklerulojn. Li anoncas la trompojn, kiujn spektos la publiko. De ĉi tie, sinsekvas kiel miksita salato, vico da  mitologiaj faktoj kaj popularaj epizodoj. Resume, oni povas diri ke tiu, kiu volas trompi, en la fino estas trompata. Eskviro, ŝajnigante ke li estas vidvino, trompas komerciston kiu intencis trompi lin. Kupido, kiu estas enamiĝinta al persa princino, trompas Apolonon kiu trompas la reĝon Telebano, patron de la princino. La Reĝo, por savi sian reĝlandon, trompas la filinon kaj forlasas ŝin en la Arbaro de la Trompoj. Kupido katenas ŝin, sed ŝi, per ruzo, igas lin liberigigi ŝin kaj li mem arestas sin en la ĉenoj. Kiam la reĝo forlasis sian reĝlandon, por konduki la princinon al la arbaro, li lasis en sia posteno la doktoron “Plej Granda Justeco de la Regno”, por ke ĉi tiu regu. La doktoro ricevas la viziton de junulino, enamiĝas al ŝi kaj ŝin sekvas. Ŝi ridindigas lin, igante ke li perdu siajn vestojn. La Princo de Grekio alvenas al la arbaro, kune kun kvin dukoj. Li tien iris ĉar Fortuno gvidis lin. Li enamiĝas al la Princino kaj Fortuno organizas la nupton.
 
Allevantaste, panadera,               Vekiĝu tuj, panistino,
Si te has de llevantar                   Vi devas tuj vekiĝi
Que un fraile dejo muerto.           Ĉar fraton mi forlasis mortintan.
No traigo vino ni pan.                   Mi kunportas nek vinon nek panon.
Apiahá, apiahá, apiahá.                Apiaha’, apiaha’, apiaha’.
 
(kantas Gerson Marchiori, Graciano Santos kaj Rubem Ferreira Jr.)

… Junulino (Vidu GV052, en la Korteganaro de Jupitero)

Enganado andais, amigo,             Vi trompas, amiko,
Comigo.                                         Pri mi.
Dias ha que vo-lo digo.                  De tagoj mi tion diras.
 
(kantas Carmen Ziege)
 
Muéstranos por Dios, Ventura,          Je Dio, montru al ni, Fortuno,
En esta sierra tan bella                      En ĉi montaro tiel bela,
Las venturas que hay en ella.            La fortunojn en ĝi ekzistantajn.
 
(kantas Carmen Ziege kaj Jorge Teles)
Visitas: 912
Publicado em

Gil Vicente 43. AKTO PRI LA FESTO (1535)

la maljunulino
Resumo:
La alegorio de la Vero plendas ĉar “ŝi” estas mistraktata en Portugalio. Poste, ŝi sidas en angulo kaj ekrigardadas tion, kio okazas sursceneje. Kamparano petas al ŝi konsilon, ĉar li adultas kun la edzino de la juĝisto kaj pro tio estis alportita antaŭ la Justico. Li diras ke la edzino konsentas. La Vero diras, “Mi ne volas konsili vin ĉar via malbono estas nekuracebla… fidu je la sorto, ĝi gvidos vin”. Du ciganinoj divenas la sorton al kelkaj spektantoj kaj petas donacojn. Kiam ili iras al la Vero, tiu diras sian nomon kaj forpelas ilin. La ciganinoj malbenas la Veron. “…vi rampante marŝu dum la tuta vivo”. Stultulo serĉas la porkidinon de sia mastrino. Plebano venas kaj inter li kaj la Stultulo okazas la sama dialogo jam montrita en la teatraĵo Templo de Apolono, kiam la Plebano disputas kun la dio. Venas la Maljunulino, patrino de la Stultulo, kiu lin skoldas kaj malbenas. Juna viro ekamindumas la Maljunulinon. Ŝi, kokete , ŝajnigas ke ŝi ne akceptas. Eĉ Gil Vicente, ŝi diras , tiu kiu faras la teatraĵojn por la reĝo, jam kloplodis por amindumi ŝin. Sed poste ŝi komencas la nuptajn aranĝojn; kiam ŝi diras sian familian nomon, li rifuzas ĉar ili estas parencoj. Ŝi foriras por akiro de “absolvo ” , speco de rajtigo fare de la eklezio. Li fuĝas. La Maljunulino revenas, vestita kiel fianĉino, kun la permesilo de la Eklezio. La Plebano reaperas kaj diras, ke li edziĝos kun la Maljunulino, sed poste ankaŭ li malaperas. Kvar gepaŝtistoj venas, salutas la domomastron, kaj finiĝas la teatraĵon.
 

GV139. Lucinda kaj Graciana

San Iu verde passó por aqui;          Sankta Verdulo venis ĉe ni;

Quan garridico lo vi venir.                Mi vidis ke li estas tre gracia .

 
(kantas Jorge Teles)
 
GV140. Stultulo

De so la giesta            Sub la genisto

Dormiré la sesta.         Mi faros la sieston.
 
(kantas Jorge Teles)
Visitas: 370